Πώς διαφέρει το DOS από άλλο λειτουργικό σύστημα;

Το MS-DOS (λειτουργικό σύστημα δίσκου) διαφέρει σημαντικά από τα σύγχρονα λειτουργικά συστήματα όπως τα Windows, MacOS ή Linux σε διάφορες βασικές πτυχές:

1. Διεπαφή γραμμής εντολών (CLI): Το DOS είναι κατά κύριο λόγο ένα λειτουργικό σύστημα διεπαφής γραμμής εντολών. Οι χρήστες αλληλεπιδρούν με αυτό πληκτρολογώντας εντολές απευθείας σε μια ερώτηση. Τα σύγχρονα λειτουργικά συστήματα τυπικά διαθέτουν ένα γραφικό περιβάλλον χρήστη (GUI), επιτρέποντας στους χρήστες να αλληλεπιδρούν με εικονίδια, παράθυρα και μενού με ποντίκι ή άλλη συσκευή που δείχνει. Ενώ τα σύγχρονα OSEs εξακολουθούν να έχουν * διεπαφές γραμμής εντολών (όπως PowerShell ή Bash), δεν είναι η κύρια μέθοδος αλληλεπίδρασης.

2. Μονή καθήκοντα/περιορισμένη πολυεθνική: Το DOS είναι θεμελιωδώς ένα σύστημα μονής περιπέτειας (πρώιμες εκδόσεις). Ενώ οι μεταγενέστερες εκδόσεις προσέφεραν στοιχειώδεις δυνατότητες πολλαπλών αντικειμένων μέσω προγραμμάτων όπως τα TSRs (τερματίζουν και παραμένουν κάτοικοι), δεν θα μπορούσε να χειριστεί πολλαπλές εφαρμογές αποτελεσματικά ή ταυτόχρονα με τον ίδιο τρόπο που τα σύγχρονα λειτουργικά συστήματα κάνουν με την προληπτική πολυεθνική. Τα σύγχρονα λειτουργικά συστήματα μπορούν να εκτελούν πολυάριθμα προγράμματα ταυτόχρονα, αλλάζοντας άψογα.

3. Διαχείριση μνήμης: Το DOS έχει πολύ περιορισμένες δυνατότητες διαχείρισης μνήμης σε σύγκριση με τα σύγχρονα OSEs. Αγωνίζεται με μεγαλύτερες ποσότητες μνήμης RAM και δεν χρησιμοποιεί εξελιγμένους μηχανισμούς προστασίας μνήμης. Τα σύγχρονα λειτουργικά συστήματα χρησιμοποιούν εικονική μνήμη, επιτρέποντας στα προγράμματα να έχουν πρόσβαση σε περισσότερη μνήμη από ό, τι είναι φυσικά διαθέσιμα και να χρησιμοποιούν τεχνικές για να αποτρέψουν ένα πρόγραμμα να συντρίψει ολόκληρο το σύστημα.

4. Σύστημα αρχείων: Το DOS χρησιμοποιεί σχετικά απλά συστήματα αρχείων (όπως το FAT12, FAT16) σε σύγκριση με τα πιο ισχυρά και προηγμένα συστήματα αρχείων που χρησιμοποιούνται από τα σύγχρονα OSES (NTFS, EXT4, APFS). Αυτά τα νεότερα συστήματα προσφέρουν καλύτερα χαρακτηριστικά όπως το περιοδικό (για ανάκτηση δεδομένων), τις λίστες ελέγχου πρόσβασης (για ασφάλεια) και την υποστήριξη για πολύ μεγαλύτερες συσκευές αποθήκευσης.

5. Οδηγοί συσκευών: Η διαχείριση του προγράμματος οδήγησης της συσκευής της DOS ήταν συγκριτικά απλοϊκή. Τα σύγχρονα OSS έχουν πολύ πιο εξελιγμένα μοντέλα οδηγών, επιτρέποντας τη λειτουργικότητα plug-and-play και την καλύτερη διαχείριση των διαφορετικών εξαρτημάτων υλικού.

6. Δικτύωση: Οι δυνατότητες δικτύωσης της DOS ήταν περιορισμένες στις πρώτες επαναλήψεις του. Τα σύγχρονα OSEs ενσωματώνουν εκτεταμένα πρωτόκολλα και δυνατότητες δικτύωσης, επιτρέποντας την απρόσκοπτη σύνδεση στο Διαδίκτυο και τα τοπικά δίκτυα.

7. Ασφάλεια: Το DOS δεν είχε πολλά από τα χαρακτηριστικά ασφαλείας που είναι κοινά στα σύγχρονα OSEs. Δεν είχε λογαριασμούς χρηστών, ισχυρό έλεγχο πρόσβασης και προστασία από κακόβουλο λογισμικό με τον ίδιο τρόπο που κάνουν τα σύγχρονα συστήματα.

Στην ουσία, το DOS ήταν ένα θεμελιώδες λειτουργικό σύστημα που άνοιξε το δρόμο για πιο προηγμένα συστήματα. Ωστόσο, οι περιορισμοί της στη διεπαφή πολλαπλών εργασιών, διαχείρισης μνήμης, ασφάλειας και χρήστη το καθιστούν δραστικά διαφορετικό από τα σύγχρονα λειτουργικά συστήματα που χρησιμοποιούμε σήμερα. Είναι ένα σημαντικό ιστορικό ορόσημο αλλά δεν είναι κατάλληλο για σύγχρονες υπολογιστικές ανάγκες.