Για παράδειγμα, αντί να απαιτεί μόνο έναν κωδικό πρόσβασης (έλεγχος ελέγχου ενός παράγοντα), μπορεί να περιλαμβάνει περιττό έλεγχο ταυτότητας:
* Έλεγχος ταυτότητας πολλαπλών παραγόντων (MFA): Αυτή είναι η πιο συνηθισμένη μορφή περιττής ταυτότητας. Συνδυάζει διάφορες μεθόδους, όπως:
* κάτι που ξέρετε: Κωδικός πρόσβασης, PIN, ερωτήσεις ασφαλείας.
* κάτι που έχετε: Token Security, Smartphone με εφαρμογή ελέγχου ταυτότητας (π.χ. Google Authenticator, Authy), Smart Card.
* κάτι που είσαι: Βιομετρικός έλεγχος ταυτότητας όπως δακτυλικά αποτυπώματα, αναγνώριση προσώπου ή αναγνώριση φωνής.
* Χρήση διαφορετικών συστημάτων ελέγχου ταυτότητας: Ένα σύστημα μπορεί να απαιτεί τόσο έναν κωδικό πρόσβασης από έναν εσωτερικό κατάλογο * και * έναν δεύτερο κωδικό πρόσβασης ή διακριτικό από έναν ξεχωριστό πάροχο ελέγχου ταυτότητας.
Το βασικό πλεονέκτημα του περιττού ελέγχου ταυτότητας είναι η βελτιωμένη ασφάλεια. Εάν μια μέθοδος ελέγχου ταυτότητας αποτύχει ή παρακάμπτεται, οι άλλοι εξακολουθούν να πρέπει να ικανοποιηθούν πριν από τη χορήγηση πρόσβασης. Αυτό μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο μη εξουσιοδοτημένης πρόσβασης και προστατεύει τα ευαίσθητα δεδομένα. Ωστόσο, μπορεί επίσης να προσθέσει πολυπλοκότητα για τους χρήστες. Η εύρεση της σωστής ισορροπίας μεταξύ της ασφάλειας και της εμπειρίας των χρηστών είναι ζωτικής σημασίας κατά την εφαρμογή περιττού ελέγχου ταυτότητας.
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα