1. Κάτι που γνωρίζετε: Αυτό βασίζεται σε πληροφορίες μόνο που πρέπει να γνωρίζει ο χρήστης.
* Κωδικοί πρόσβασης: Το πιο συνηθισμένο, αλλά και το λιγότερο ασφαλές λόγω της ευαισθησίας στη ρωγμή και το ψαρέμα του ηλεκτρονικού ψαρέματος. Διάφορες βελτιώσεις υπάρχουν όπως οι διαχειριστές κωδικών πρόσβασης, ο έλεγχος ταυτότητας πολλαπλών παραγόντων (MFA) που ενσωματώνουν κωδικούς πρόσβασης και αλγόριθμους κατακερματισμού κωδικού πρόσβασης (όπως το BCrypt, Scrypt, Argon2) για να τους καταστήσουν πιο ανθεκτικές στις επιθέσεις Brute-Force.
* ακροδέκτες (προσωπικοί αριθμοί αναγνώρισης): Παρόμοια με τους κωδικούς πρόσβασης, αλλά συνήθως μικρότερο και αριθμητικό. Συχνά χρησιμοποιούνται με φυσικές συσκευές όπως ATM ή smartphones.
* Έλεγχος επαλήθευσης γνώσης (KBA): Ερωτήσεις σχετικά με τις προσωπικές πληροφορίες (π.χ. το πατρικό όνομα της μητέρας, το όνομα του πρώτου κατοικίδιου ζώου). Ευάλωτη στις παραβιάσεις δεδομένων και την κοινωνική μηχανική.
2. Κάτι που έχετε: Αυτό βασίζεται στην κατοχή φυσικού αντικειμένου ή συσκευής.
* έξυπνες κάρτες: Φυσικές κάρτες με ενσωματωμένα μικροτσίπ που αποθηκεύουν κρυπτογραφικά κλειδιά. Συχνά χρησιμοποιούνται για εφαρμογές υψηλής ασφάλειας.
* Μίκους ασφάλειας: Φυσικές συσκευές που δημιουργούν κωδικούς πρόσβασης εφάπαξ (OTPs). Παραδείγματα περιλαμβάνουν κλειδιά ασφαλείας υλικού (όπως Yubikeys) και γεννήτριες OTP (TOTP) που βασίζονται στο χρόνο.
* Κινητές συσκευές: Τα smartphones και τα tablet μπορούν να λειτουργήσουν ως πιστοποιητές ελέγχου χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους όπως ο βιομετρικός έλεγχος ταυτότητας ή η λήψη OTPs μέσω SMS ή εφαρμογών ελέγχου ταυτότητας.
3. Κάτι που είσαι: Αυτό βασίζεται σε βιομετρικά χαρακτηριστικά μοναδικά για το άτομο.
* δακτυλικά αποτυπώματα: Χρησιμοποιείται ευρέως σε smartphones και άλλες συσκευές.
* Αναγνώριση προσώπου: Όλο και πιο συνηθισμένη, που χρησιμοποιείται σε smartphones, συστήματα ελέγχου πρόσβασης, ακόμη και στον έλεγχο των συνόρων.
* Iris Scanning: Εξαιρετικά ακριβές αλλά πιο ακριβό και λιγότερο συχνά χρησιμοποιούνται από τα δακτυλικά αποτυπώματα ή την αναγνώριση του προσώπου.
* Αναγνώριση φωνής: Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για έλεγχο ταυτότητας, αλλά επιρρεπής σε πλαστογράφηση.
4. Κάπου είστε: Αυτό βασίζεται στην τοποθεσία του χρήστη.
* Διεύθυνση IP: Μπορεί να παράσχει μια γενική τοποθεσία, αλλά εύκολα πλαστογραφημένη. Χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με άλλες μεθόδους.
* GPS: Πιο ακριβείς πληροφορίες τοποθεσίας, αλλά μπορούν να είναι αναξιόπιστες και αποστράγγιση της τροφοδοσίας της μπαταρίας.
* Geolocation: Συνδυάζοντας διάφορες πηγές δεδομένων για τον προσδιορισμό της τοποθεσίας.
5. Κάτι που κάνεις: Αυτό βασίζεται στη συμπεριφορά του χρήστη.
* Δυναμική πληκτρολόγησης: Ανάλυση μοτίβων πληκτρολόγησης.
* κινήσεις ποντικιού: Παρακολούθηση της συμπεριφοράς του ποντικιού.
* Βιομετρία συμπεριφοράς: Συνδυάζοντας διάφορα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς.
Υποκείμενες τεχνολογίες:
Ανεξάρτητα από τον παράγοντα ελέγχου ταυτότητας που χρησιμοποιείται, αρκετές υποκείμενες τεχνολογίες είναι κρίσιμοι:
* Κρυπτογραφία: Χρησιμοποιείται για την εξασφάλιση της επικοινωνίας, την προστασία των κωδικών πρόσβασης (hashing) και τη δημιουργία και την επαλήθευση των ψηφιακών υπογραφών.
* Υποδομή δημόσιου κλειδιού (PKI): Διαχειρίζεται ψηφιακά πιστοποιητικά, που χρησιμοποιούνται για την επαλήθευση ταυτότητας και την εξασφάλιση επικοινωνιών.
* Πρωτόκολλο: Διάφορα πρωτόκολλα όπως το OAuth 2.0, το OpenID Connect, το SAML και το Kerberos χρησιμοποιούνται για την τυποποίηση των διαδικασιών ελέγχου ταυτότητας σε διαφορετικά συστήματα.
* Βάσεις δεδομένων: Αποθηκεύστε τα διαπιστευτήρια χρήστη και τα δεδομένα ελέγχου ταυτότητας.
Η συγκεκριμένη τεχνολογία που χρησιμοποιείται εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις απαιτήσεις ασφαλείας, την επιθυμητή εμπειρία του χρήστη και τους διαθέσιμους πόρους. Τα σύγχρονα συστήματα χρησιμοποιούν συχνά τον έλεγχο ταυτότητας πολλαπλών παραγόντων (MFA) που συνδυάζουν πολλαπλούς παράγοντες για ισχυρότερη ασφάλεια.
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα