Γιατί οι πρώτες εκδόσεις των παραθύρων ονομάζονταν περιβάλλοντα λειτουργίας και όχι συστήματα;

Οι πρώιμες εκδόσεις των Windows (Windows 1.0, 2.0 και ακόμη και 3,0 σε κάποιο βαθμό) ονομάζονταν "περιβάλλοντα λειτουργίας" και όχι "λειτουργικά συστήματα" επειδή δεν είχαν πλήρως εξαντληθείσα λειτουργικά συστήματα με τον ίδιο τρόπο όπως το MS-DOS, το UNIX ή άλλοι συγχρόνοι. Περιγράφηκαν με μεγαλύτερη ακρίβεια ως * γραφικά κελύφη * ή * επεκτάσεις περιβάλλοντος * τρέξιμο * πάνω από το * ms-dos.

Εδώ είναι γιατί:

* ms-dos ήταν το υποκείμενο λειτουργικό σύστημα: Τα Windows δεν αντικατέστησαν το MS-DOS. επέκτεινε τη λειτουργικότητά του. Το MS-DOS χειρίστηκε βασικές λειτουργίες όπως η διαχείριση μνήμης, η πρόσβαση του συστήματος αρχείων και τα προγράμματα οδήγησης συσκευών. Τα Windows παρείχαν ένα γραφικό περιβάλλον χρήστη (GUI) και μερικές προστιθέμενες λειτουργίες, καθιστώντας ευκολότερη τη χρήση MS-DOS.

* περιορισμένη λειτουργικότητα του πυρήνα: Οι πρώτες εκδόσεις των Windows δεν είχαν σημαντικό μέρος των λειτουργιών πυρήνα που συνήθως βρίσκονται σε ένα πλήρες λειτουργικό σύστημα. Βασίστηκαν σε μεγάλο βαθμό στην MS-DOS για κρίσιμες κλήσεις συστήματος και διαχείριση πόρων. Ένα πραγματικό λειτουργικό σύστημα έχει το δικό του πυρήνα που διαχειρίζεται αυτά τα καθήκοντα χαμηλού επιπέδου ανεξάρτητα.

* Στρατηγική μάρκετινγκ: Το να το ονομάζουμε "λειτουργικό περιβάλλον" μπορεί να ήταν μια στρατηγική επιλογή μάρκετινγκ. Αποφεύγει την άμεση σύγκριση με τα καθιερωμένα λειτουργικά συστήματα και μαλακώνει την αντίληψη ότι ήταν μια πλήρης αντικατάσταση για το MS-DOS, το οποίο εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται. Ο όρος "περιβάλλον" πρότεινε μια βελτίωση ή βελτίωση και όχι μια πλήρη αναθεώρηση.

Καθώς τα Windows εξελίχθηκαν, ιδιαίτερα με τα Windows NT (η βάση για τα Windows XP και αργότερα), μεταφέρθηκε σε ένα πλήρως λειτουργικό λειτουργικό σύστημα με τον δικό του πυρήνα, αντικαθιστώντας την ανάγκη για MS-DOS. Μόνο τότε ο χαρακτηρισμός του "λειτουργικού συστήματος" έγινε εντελώς κατάλληλη.