Τι περιέχει το λειτουργικό σύστημα;

Ένα λειτουργικό σύστημα (OS) περιέχει πολλά εξαρτήματα που συνεργάζονται για τη διαχείριση των πόρων υλικού και λογισμικού υπολογιστή. Αυτά μπορούν να κατηγοριοποιηθούν ευρέως ως:

1. Πυρήνας: Ο πυρήνας του λειτουργικού συστήματος. Είναι το λογισμικό χαμηλότερου επιπέδου που αλληλεπιδρά άμεσα με το υλικό. Οι βασικές λειτουργίες του πυρήνα περιλαμβάνουν:

* Διαχείριση διαδικασιών: Δημιουργία, προγραμματισμός και τερματισμό διαδικασιών.

* Διαχείριση μνήμης: Κατανομή και διανομή μνήμης σε διαδικασίες. Αυτό συχνά περιλαμβάνει εικονική μνήμη.

* Διαχείριση συστήματος αρχείων: Οργάνωση και πρόσβαση σε αρχεία σε συσκευές αποθήκευσης.

* Διαχείριση συσκευών: Η διασύνδεση με συσκευές υλικού όπως εκτυπωτές, πληκτρολόγια και σκληρούς δίσκους (οι οδηγοί αποτελούν βασικό μέρος αυτού).

* Επικοινωνία μεταξύ επεξεργασίας (IPC): Επιτρέποντας τις διαδικασίες να επικοινωνούν μεταξύ τους.

* Ασφάλεια: Έλεγχος πρόσβασης στους πόρους του συστήματος.

2. Βοηθητικά προγράμματα συστήματος: Αυτά είναι προγράμματα που βοηθούν στη διαχείριση και τη διατήρηση του συστήματος. Παραδείγματα περιλαμβάνουν:

* Διαχειριστές αρχείων: (π.χ. Windows Explorer, Finder) για πλοήγηση και χειρισμό αρχείων.

* Βοηθητικά προγράμματα δίσκου: Εργαλεία μορφοποίησης, ελέγχου και επισκευής δίσκων.

* Βοηθητικά προγράμματα δικτύου: Εργαλεία για τη διαμόρφωση και τη διαχείριση των συνδέσεων δικτύου.

* Οθόνες συστήματος: Εμφάνιση χρήσης πόρων συστήματος (CPU, μνήμη, I/O δίσκου).

* Δημιουργία αντιγράφων ασφαλείας και επαναφοράς βοηθητικών προγραμμάτων: Για τη δημιουργία αντιγράφων ασφαλείας και την αποκατάσταση δεδομένων.

* διερμηνείς γραμμής εντολών (κοχύλια): Παρέχετε μια διεπαφή με βάση το κείμενο για αλληλεπίδραση με το λειτουργικό σύστημα (π.χ. Bash, CMD).

3. Βιβλιοθήκες συστήματος: Συλλογές προ-γραπτού κώδικα που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι εφαρμογές για την εκτέλεση κοινών εργασιών. Αυτά συχνά χειρίζονται αλληλεπιδράσεις χαμηλού επιπέδου με το υλικό ή το λειτουργικό σύστημα.

4. APIS (διεπαφές προγραμματισμού εφαρμογών): Αυτά παρέχουν έναν τρόπο να αλληλεπιδρούν με τις εφαρμογές με το λειτουργικό σύστημα και τους πόρους του. Λειτουργούν ως ενδιάμεσος, κρύβοντας τις πολυπλοκότητες του υποκείμενου συστήματος.

5. Οδηγοί συσκευών: Λογισμικό που επιτρέπει στο λειτουργικό σύστημα να επικοινωνεί με συγκεκριμένες συσκευές υλικού. Κάθε συσκευή (εκτυπωτής, κάρτα γραφικών κ.λπ.) συνήθως χρειάζεται το δικό του πρόγραμμα οδήγησης.

6. Διεπαφή χρήστη (UI): Ο τρόπος με τον οποίο ένας χρήστης αλληλεπιδρά με το λειτουργικό σύστημα. Αυτό μπορεί να είναι:

* Διεπαφή γραμμής εντολών (CLI): Μια διεπαφή με βάση το κείμενο.

* Γραφική διεπαφή χρήστη (GUI): Μια οπτική διεπαφή με παράθυρα, εικονίδια και μενού.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα ακριβή στοιχεία και η εφαρμογή τους ποικίλλουν σημαντικά μεταξύ διαφορετικών λειτουργικών συστημάτων (Windows, MacOS, Linux κ.λπ.). Ωστόσο, οι θεμελιώδεις ρόλοι που περιγράφονται παραπάνω είναι κοινά για τους περισσότερους.