1. Διάρκεια ασάφειας (POS): Πολλές λέξεις μπορούν να λειτουργήσουν ως πολλά μέρη του λόγου (π.χ. "τράπεζα" ως ουσιαστικό ή ρήμα). Χωρίς πλαίσιο, ο προσδιορισμός της σωστής ετικέτας POS είναι δύσκολος, οδηγώντας σε εσφαλμένη ανάλυση και σημασιολογική ερμηνεία.
2. Συνταγματική ασάφεια (ασάφεια προσκόλλησης και προσκόλληση προθετικής φράσης): Αυτό είναι ένα σημαντικό εμπόδιο. Ένας τροποποιητής (π.χ. μια φράση προθετικής) μπορεί να προσαρτήσει σε πολλαπλές λέξεις σε μια πρόταση, οδηγώντας σε διαφορετικές έννοιες. Για παράδειγμα:
* "Είδα τον άνθρωπο με το τηλεσκόπιο." Είχα * *έχω το τηλεσκόπιο, ή έκανε ο *άνθρωπος *;
3. Ασάφεια συντονισμού: Όταν οι πολλαπλές ρήτρες ή οι φράσεις συνδέονται με συζεύξεις (π.χ., "και" ή "), ο καθορισμός της σωστής ομαδοποίησης μπορεί να είναι προκλητική. Για παράδειγμα:
* "Ο Ιωάννης του αρέσει η Μαρία και η Sue αρέσει ο Μπομπ." Είναι αυτό δύο ξεχωριστές προτιμήσεις, ή μια αρθρωτή προτίμηση;
4. Ασάφεια πεδίου εφαρμογής: Οι ποσοτικοποιητές όπως το "All", "μερικοί", "κάθε" μπορούν να έχουν διαφορετικά πεδία, επηρεάζοντας το νόημα. Για παράδειγμα:
* "Κάθε μαθητής δεν πέρασε τις εξετάσεις." Δεν * δεν πέρασμα φοιτητή, ή * κάποια * αποτυγχάνουν;
5. Ανάλυση Anaphora: Οι αντωνυμίες και οι άλλες αναφάσεις συχνά αναφέρονται σε προηγούμενες φράσεις, αλλά το σωστό προηγούμενο μπορεί να είναι διφορούμενο σε πολύπλοκες προτάσεις. Για παράδειγμα:
* "Ο John είπε ότι ο Bill άρεσε το αυτοκίνητό του." Ποιο είναι το αυτοκίνητο; John's ή Bill's;
6. Disampiguation Sense (WSD): Πολλές λέξεις έχουν πολλαπλές έννοιες (polysemy). Η επιλογή της σωστής αίσθησης στο πλαίσιο μιας πρότασης είναι ζωτικής σημασίας για την ακριβή ερμηνεία. Για παράδειγμα:
* "Πήγα στην τράπεζα για να καταθέσω χρήματα." (χρηματοπιστωτικό ίδρυμα) εναντίον "Κάθισα στην όχθη του ποταμού". (όχθη ποταμού)
7. Χειρισμός ελλειψής και ελλιπείς προτάσεις: Συχνά, η γλώσσα είναι ανεπίσημη και περιέχει ελλειψία (παραλειπόμενες λέξεις). Η ανάκτηση του πλήρους σημασίας απαιτεί εξελιγμένες δυνατότητες συμπερασμάτων.
8. Έλλειψη επαρκούς πλαισίου: Η ασάφεια μπορεί συχνά να επιλυθεί με περισσότερο πλαίσιο. Ωστόσο, τα συστήματα επεξεργασίας γλωσσών ενδέχεται να στερούνται οριστικά την απαραίτητη γνώση του κόσμου ή το περιβάλλον για την επίλυση διφορούμενων ερμηνειών.
9. Υπολογιστική πολυπλοκότητα: Ο αριθμός των πιθανών ερμηνειών εκρήγνυται εκθετικά με το μήκος και την πολυπλοκότητα των προτάσεων, καθιστώντας την αποτελεσματική ανάλυση και αποσαφήνιση μια σημαντική πρόκληση.
Αυτές οι προκλήσεις απαιτούν τη χρήση εξελιγμένων τεχνικών στην επεξεργασία της φυσικής γλώσσας, όπως η πιθανοτική ανάλυση, η επισήμανση των σημασιολογικών ρόλων και τα μοντέλα μηχανικής μάθησης που εκπαιδεύονται σε μεγάλα σύνολα δεδομένων για να μάθουν τα συμφραζόμενα σημεία και να επιλύσουν τις ασάφειες. Ακόμη και με αυτές τις τεχνικές, η τέλεια ανάλυση ασάφειας παραμένει ένα δύσκολο πρόβλημα.
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα