Αυτό που το πρότυπο παρέχει μια προσέγγιση πρωτότυπων που βασίζεται σε κινδύνους στην ανάπτυξη λογισμικού. Αυτό είναι ιδιαίτερα κατάλληλο για πρωτοφανή συστήματα έντασης λογισμικού;

Το πρότυπο που ταιριάζει καλύτερα στην περιγραφή μιας προσέγγισης πρωτότυπων που οδηγείται από τον κίνδυνο στην ανάπτυξη λογισμικού, ειδικά για πρωτοφανή συστήματα έντασης λογισμικού, είναι Agile , συγκεκριμένα με μεγάλη έμφαση στην βαθμιαία ανάπτυξη και μετριασμός κινδύνου .

Ενώ η ίδια η Agile δεν είναι μια ενιαία, μονολιθική μεθοδολογία, οι αρχές της ενθαρρύνουν την επαναληπτική ανάπτυξη όπου τα πρωτότυπα κατασκευάζονται και δοκιμάζονται νωρίς και συχνά. Αυτό επιτρέπει την έγκαιρη ταυτοποίηση και τον μετριασμό των περιοχών υψηλού κινδύνου. Για τα πρωτοφανή συστήματα, όπου υπάρχουν πολλά άγνωστα, αυτή η προσέγγιση είναι ζωτικής σημασίας. Η εστίαση μετατοπίζεται από τον εκ των προτέρων, τον λεπτομερή προγραμματισμό (που είναι δύσκολο ή αδύνατο για τα νέα συστήματα) σε συνεχή ανατροφοδότηση και προσαρμογή με βάση τα πρωτότυπα και τα αποτελέσματα των δοκιμών.

Άλλες πτυχές του Agile, όπως η στενή συνεργασία με τους ενδιαφερόμενους και η συχνή επικοινωνία, ενισχύουν περαιτέρω τη διαδικασία μετριασμού του κινδύνου διασφαλίζοντας ότι το εξελισσόμενο πρωτότυπο ανταποκρίνεται πάντα στις μεταβαλλόμενες ανάγκες και προσδοκίες. Τεχνικές όπως με βάση τον κίνδυνο προτεραιότητα Χρησιμοποιούνται επίσης συνήθως στο Agile για να στοχεύσουν τις πιο αβέβαιες περιοχές του συστήματος για πρώιμη πρωτότυπα.

Ενώ άλλα παραδείγματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν πρωτότυπα, η επαναληπτική και επικεντρωμένη φύση του Agile το καθιστά το πιο κατάλληλο για το περιγραφόμενο σενάριο.