Ποιος κώδικας αντιπροσωπεύει ένα ψηφίο ή ένα ειδικό χαρακτήρα επιστολής σε υπολογιστές;

Οι υπολογιστές δεν αντιπροσωπεύουν ψηφία, γράμματα ή ειδικούς χαρακτήρες με έναν ενιαίο, καθολικό κώδικα. Αντ 'αυτού, χρησιμοποιούν Σχέδια κωδικοποίησης χαρακτήρων . Αυτά τα συστήματα χαρτογραφούν χαρακτήρες σε αριθμητικές τιμές. Τα πιο συνηθισμένα είναι:

* ASCII (αμερικανικός πρότυπος κωδικός για ανταλλαγή πληροφοριών): Πρόκειται για μια κωδικοποίηση 7-bit (που σημαίνει ότι χρησιμοποιεί 7 bits για να αντιπροσωπεύει κάθε χαρακτήρα), που αντιπροσωπεύει 128 χαρακτήρες, όπως κεφαλαία και πεζά αγγλικά γράμματα, αριθμούς 0-9, σημάδια στίξης και χαρακτήρες ελέγχου.

* Extended ASCII: Υπάρχουν διάφορες επεκτάσεις 8-bit του ASCII, προσθέτοντας περισσότερους χαρακτήρες, που συχνά περιλαμβάνουν χαρακτήρες και σύμβολα που χρησιμοποιούνται σε διαφορετικές γλώσσες. Αυτά δεν είναι τυποποιημένα, όμως.

* unicode: Πρόκειται για ένα πολύ ευρύτερο, διεθνές πρότυπο που αντιπροσωπεύει χαρακτήρες από σχεδόν όλα τα συστήματα γραφής. Χρησιμοποιεί σχήματα κωδικοποίησης μεταβλητού μήκους όπως UTF-8, UTF-16 και UTF-32. Το UTF-8 είναι η πιο συνηθισμένη κωδικοποίηση που χρησιμοποιείται στον ιστό.

Πώς λειτουργεί:

Κάθε χαρακτήρας έχει έναν μοναδικό αριθμητικό κώδικα. Για παράδειγμα:

* Στο ASCII:'a' είναι 65, 'a' είναι 97, '0' είναι 48.

* Στο Unicode:'a' είναι u+0041 (Hexadecimal), 'a' είναι u+0061, '0' είναι u+0030.

Ο υπολογιστής αποθηκεύει αυτούς τους αριθμητικούς κωδικούς ως δυαδικούς αριθμούς (αλληλουχίες 0s και 1s). Όταν βλέπετε έναν χαρακτήρα στην οθόνη σας, το λογισμικό του υπολογιστή αναζητά τον αντίστοιχο κώδικα και εμφανίζει το σωστό glyph (οπτική αναπαράσταση του χαρακτήρα).

Έτσι, δεν υπάρχει κανένας "κωδικός" - εξαρτάται από το χρησιμοποιούμενο σχήμα κωδικοποίησης. Η αναπαράσταση είναι πάντα ένας αριθμός (σε δυαδικό), αλλά η χαρτογράφηση από αυτόν τον αριθμό σε έναν ορατό χαρακτήρα καθορίζεται από την κωδικοποίηση.