Ποια είναι η καλύτερη επιλογή κατά τον χειρισμό του κινδύνου στην ασφάλεια στον κυβερνοχώρο;

Τα βασικά στοιχεία μιας ισχυρής στρατηγικής χειρισμού κινδύνου περιλαμβάνουν:

* Αναγνώριση και αξιολόγηση κινδύνου: Αυτό είναι το θεμελιώδες βήμα. Πρέπει να προσδιορίσετε πιθανές απειλές (π.χ. κακόβουλο λογισμικό, ηλεκτρονικό "phishing, insider), τρωτά σημεία (αδυναμίες σε συστήματα ή διαδικασίες) και τον πιθανό αντίκτυπο μιας επιτυχημένης επίθεσης. Χρησιμοποιούνται ποσοτικές και ποιοτικές αξιολογήσεις κινδύνου για την προτεραιότητα των κινδύνων.

* μετριασμός κινδύνου: Αυτό περιλαμβάνει την εφαρμογή ελέγχων για τη μείωση της πιθανότητας ή του αντίκτυπου ενός κινδύνου. Παραδείγματα περιλαμβάνουν:

* Τεχνικοί έλεγχοι: Τα τείχη προστασίας, τα συστήματα ανίχνευσης/πρόληψης εισβολής (IDS/IPS), λογισμικό προστασίας από ιούς, κρυπτογράφηση, έλεγχοι πρόσβασης, έλεγχος ελέγχου ελέγχου πολλαπλών παραγόντων (MFA), σαρωτές ευπάθειας κλπ.

* Διοικητικά στοιχεία ελέγχου: Πολιτικές ασφάλειας, σχέδια αντιμετώπισης περιστατικών, κατάρτιση εργαζομένων, ελέγχους ιστορικού, προγράμματα ευαισθητοποίησης ασφαλείας κ.λπ.

* Φυσικά στοιχεία ελέγχου: Κλειδαριές, φύλακες ασφαλείας, συστήματα επιτήρησης κ.λπ.

* Μεταφορά κινδύνου: Μετατόπιση του κινδύνου για τρίτο μέρος. Αυτό συχνά περιλαμβάνει την αγορά ασφάλισης (ασφάλιση ευθύνης στον κυβερνοχώρο) για την κάλυψη των οικονομικών ζημιών από παραβίαση της ασφάλειας.

* Αποφυγή κινδύνου: Αποφασίζοντας να μην συμμετέχουν σε δραστηριότητες που παρουσιάζουν απαράδεκτα επίπεδα κινδύνου. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την απόρριψη ενός έργου ή μιας επιχειρηματικής ευκαιρίας, επειδή οι σχετικοί κίνδυνοι ασφαλείας είναι πολύ υψηλοί.

* Αποδοχή κινδύνου: Αναγνωρίζοντας έναν κίνδυνο και αποδοχή των πιθανών συνεπειών. Αυτό γίνεται συνήθως για τους κινδύνους που θεωρούνται χαμηλή πιθανότητα και χαμηλή επίδραση. Ωστόσο, αυτό θα πρέπει να είναι μια συνειδητή και τεκμηριωμένη απόφαση.

Η "καλύτερη" επιλογή είναι μια ισορροπημένη στρατηγική που αξιοποιεί όλες αυτές τις επιλογές. Η ιεράρχηση είναι το κλειδί. Οι πόροι είναι πεπερασμένοι, οπότε πρέπει πρώτα να επικεντρωθείτε στην άμβλυνση των απειλών υψηλότερου κινδύνου, χρησιμοποιώντας έναν συνδυασμό των παραπάνω μεθόδων. Η τακτική αναθεώρηση και προσαρμογή είναι ζωτικής σημασίας επειδή το τοπίο απειλής εξελίσσεται συνεχώς. Μια στρατηγική που λειτούργησε καλά πέρυσι μπορεί να είναι παρωχημένη σήμερα.

Εν ολίγοις, δεν πρόκειται για την επιλογή μιας "καλύτερης" μεθόδου, αλλά για την κατασκευή ενός ολοκληρωμένου, προσαρμόσιμου και καλοφτιαγμένου προγράμματος διαχείρισης κινδύνων προσαρμοσμένο στο συγκεκριμένο οργανισμό και τις μοναδικές προκλήσεις του.