Πού ταιριάζουν οι επικοινωνίες με προσανατολισμό στη σύνδεση και χωρίς σύνδεση στο μοντέλο OSI;

Οι επικοινωνίες με προσανατολισμό στη σύνδεση και χωρίς σύνδεση σχετίζονται κυρίως με το στρώμα μεταφοράς (στρώμα 4) του μοντέλου OSI. Ωστόσο, τα αποτελέσματά τους γίνονται αισθητά σε ολόκληρη τη στοίβα δικτύου.

* προσανατολισμένη στη σύνδεση: Αυτός ο τύπος επικοινωνίας δημιουργεί μια ειδική διαδρομή (μια σύνδεση) μεταξύ δύο οντοτήτων επικοινωνίας πριν ξεκινήσει η μεταφορά δεδομένων. Σκεφτείτε το σαν να κάνετε ένα τηλεφώνημα - δημιουργείτε μια σύνδεση, μιλήστε και, στη συνέχεια, κλείστε (τερματίστε τη σύνδεση). Αυτό εξασφαλίζει αξιόπιστη παράδοση δεδομένων, με χαρακτηριστικά όπως η ανίχνευση σφαλμάτων, η αλληλουχία και ο έλεγχος ροής. Το TCP (πρωτόκολλο ελέγχου μετάδοσης) είναι το πρωταρχικό παράδειγμα ενός πρωτοκόλλου με προσανατολισμό στη σύνδεση.

* Σύνδεση: Αυτός ο τύπος επικοινωνίας στέλνει πακέτα δεδομένων ανεξάρτητα, χωρίς να δημιουργήσει προηγούμενη σύνδεση. Κάθε πακέτο αντιμετωπίζεται ως ξεχωριστή μονάδα και δεν υπάρχει εγγύηση παράδοσης ή παραγγελίας. Είναι σαν να στέλνετε καρτ ποστάλ - τις στέλνετε μεμονωμένα και δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι όλοι θα φτάσουν ή με τη σειρά τους έστειλαν. Το UDP (πρωτόκολλο χρήστη Datagram) είναι το κύριο παράδειγμα ενός πρωτοκόλλου χωρίς σύνδεση.

Ενώ το * στρώμα μεταφοράς * είναι όπου οι μορφές επικοινωνίας καθορίζονται και εφαρμόζονται, τα χαμηλότερα στρώματα (δίκτυο, σύνδεσμος δεδομένων και φυσικά) εξακολουθούν να εμπλέκονται στην πραγματική μετάδοση δεδομένων ανεξάρτητα από το αν είναι προσανατολισμένη στη σύνδεση ή χωρίς σύνδεση. Τα ανώτερα στρώματα (συνεδρία, παρουσίαση και εφαρμογή) χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες που παρέχονται από το Layer Transport για να δημιουργήσουν τις εφαρμογές τους, βασιζόμενοι στην αξιοπιστία (ή την έλλειψή τους) που προσφέρεται από την προσέγγιση που δεν έχει προσανατολιστεί στη σύνδεση ή χωρίς σύνδεση.