Πώς λειτουργούν οι παλιές φωτογραφικές μηχανές

Πριν από την έλευση και μετά την έκρηξη της ψηφιακής κάμερας, οι παλιές φωτογραφικές μηχανές έπρεπε να χρησιμοποιήσουν την ταινία για να καταγράψουν μια εικόνα. Η κάμερα χειρίστηκε τις ιδιότητες του φωτός για να δημιουργήσει μια εικόνα σε ένα κομμάτι φιλμ, που ονομάζεται αρνητικό. Στη συνέχεια, το αρνητικό πέρασε μια χημική διαδικασία για να δημιουργήσει την τελική εικόνα.

Χειρισμός του φωτός

Η διαδικασία της σύλληψης μιας εικόνας αρχίζει όταν το φως αντανακλά ένα αντικείμενο. Εάν δημιουργήσετε ένα μικρό άνοιγμα μπροστά από αυτήν την εικόνα, τα φωτόνια από το ανακλώμενο φως θα περάσουν από το άνοιγμα και θα ευθυγραμμιστούν με τρόπο που δημιουργεί μια εικόνα στην άλλη πλευρά του ανοίγματος. Με την εστίαση αυτού του φωτός με ένα φακό και μια ταινία τοποθέτησης σε μια καθορισμένη απόσταση πίσω από το άνοιγμα, μια φωτογραφική μηχανή μπορεί να καταγράψει την εικόνα στην ταινία.

Καταγραφή της εικόνας

Το φιλμ καλύπτεται σε ένα γαλάκτωμα, κρυστάλλους αλογονιδίου αργύρου, που θα τραβήξουν την εικόνα όταν εκτίθενται στο φως. Όταν το κλείστρο της κάμερας ανοίξει για ένα κλάσμα ενός δευτερολέπτου και το φως περνάει μέσα από το φιλμ, οι κρύσταλλοι αλογονιδίου του αργύρου μετατρέπονται σε ιόντα αργύρου. Η πυκνότητα των ιόντων αργύρου, σε σύγκριση με το υπόλοιπο αλογονίδιο του αργύρου, αντιπροσωπεύει την ένταση του φωτός σε εκείνη την περιοχή της εικόνας.

Επεξεργασία του φιλμ

Η μετατροπή του εκτεθειμένου γαλακτώματος σε μια εικόνα απαιτεί τη χρήση και των δύο χημικών και του χρόνου. Πρώτον, η ταινία τοποθετείται σε μια λύση προγραμματιστή, η οποία μετατρέπει τα ιόντα σε μαύρο ασήμι. Η μεμβράνη τοποθετείται έπειτα σε ένα σταθεροποιητή, ο οποίος απομακρύνει τους υπόλοιπους κρυστάλλους αλογονιδίου του ασημιού, αφήνοντας μόνο το σκοτεινό ασήμι στη θέση του. Αφού η ταινία πλυθεί και στεγνώσει για τελευταία φορά, αυτό που έμεινε λέγεται αρνητικό, επειδή η ταινία είναι σκοτεινή σε περιοχές που έχουν καταγράψει το πιο φως και είναι λευκό σε περιοχές που δεν έλαβαν φως. Οι δημιουργοί φωτογραφιών θα περάσουν στη συνέχεια το φως μέσω του αρνητικού και πάνω στο φωτογραφικό χαρτί, όπου τα επίπεδα φωτισμού αντιστρέφονται και το τελικό αποτέλεσμα είναι η εικόνα που ήταν μπροστά από την κάμερα. να συλλάβει ασπρόμαυρες εικόνες επειδή μπορεί να διαφοροποιήσει μόνο το φως και το σκοτάδι. Υπάρχει, ωστόσο, έγχρωμη μεμβράνη, η οποία είναι στην πραγματικότητα τρία διαφορετικά γαλακτώματα σε ένα. Κάθε στρώμα γαλακτώματος έχει σχεδιαστεί χημικά ώστε να αντιδρά μόνο σε πράσινο, κόκκινο ή μπλε φως και τα τρία στρώματα διαχωρίζονται με ένα φίλτρο. Τα τρία αρνητικά που δημιουργεί αυτή η ταινία ανασυντίθενται κατά τη δημιουργία της τελικής εικόνας, χρησιμοποιώντας αυτά τα τρία βασικά χρώματα για να δημιουργήσουν έγχρωμες φωτογραφίες.

Μηχανική κάμερας

Επειδή η εικόνα σε μια παλιά φωτογραφική μηχανή είναι αποθηκευμένη σε μια πραγματικό κομμάτι της ταινίας, αντί να κατοικούν ακριβώς στη μνήμη, όπως σε μια σύγχρονη ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, οι φωτογραφικές μηχανές έχουν ένα επιπλέον σύνολο μηχανικών που απαιτείται για να τραβήξουν μια φωτογραφία. Πρώτον, ένα ρολό φιλμ, το οποίο αποθηκεύεται σε δοχείο ανθεκτικό στο φως, πρέπει να τοποθετηθεί σε μια υποδοχή στην κάμερα. Ορισμένες κάμερες απαιτούν επίσης από τον χειριστή να ξετυλίξει με το χέρι τις πρώτες ίντσες του ρολού ταινίας για να ξεκινήσει η λειτουργία, αν και πολλοί το κάνουν αυτόματα. Όταν πιέζετε το κλείστρο για να κουμπώσετε την εικόνα, η κάμερα προωθεί την ταινία από ένα καρέ, προετοιμάζοντας την κάμερα για την επόμενη λήψη. Μόλις ολοκληρωθεί η χρήση του ρολού, η ταινία επανέρχεται πίσω στο δοχείο, πάλι μερικές φορές αυτόματα και μερικές φορές πιέζοντας ένα κουμπί ή περιστρέφοντας ένα στρόφαλο, έτσι ώστε η ταινία να μπορεί να αφαιρεθεί με ασφάλεια από την κάμερα και να εξελιχθεί.