Ποιο πρωτόκολλο είναι επαναλαμβανόμενο για την παροχή σφαλμάτων;

Δεν υπάρχει ένα μόνο πρωτόκολλο αποκλειστικά υπεύθυνο για την παροχή σφαλμάτων. Η αναφορά σφαλμάτων αντιμετωπίζεται διαφορετικά ανάλογα με το πλαίσιο:

* http: Το πρωτόκολλο μεταφοράς HyperText χρησιμοποιεί τους κωδικούς κατάστασης (όπως το 404 δεν βρέθηκε, 500 σφάλμα εσωτερικού διακομιστή) για να σηματοδοτήσει σφάλματα στα αιτήματα ιστού. Οι λεπτομέρειες του μηνύματος σφάλματος παρέχονται συχνά στο σώμα απόκρισης, ενδεχομένως σε μορφές όπως JSON ή XML.

* SMTP: Το απλό πρωτόκολλο μεταφοράς αλληλογραφίας χρησιμοποιεί κωδικούς απόκρισης για να υποδείξει την επιτυχία ή την αποτυχία της μετάδοσης ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Τα λεπτομερή μηνύματα σφάλματος ενδέχεται να καταγραφούν στον διακομιστή αλληλογραφίας, αλλά δεν μεταδίδονται πάντα άμεσα στον αποστολέα.

* tcp/ip: Το πρωτόκολλο ελέγχου μετάδοσης (TCP) χρησιμοποιεί κωδικούς σφάλματος για να σηματοδοτήσει προβλήματα στην επικοινωνία δικτύου (π.χ. χρονικά όρια σύνδεσης, επαναφορά από τον Peer). Αυτά αντιμετωπίζονται σε χαμηλότερο επίπεδο και συχνά διαφανείς στις εφαρμογές.

* rpc (απομακρυσμένη κλήση διαδικασίας): Τα πλαίσια RPC καθορίζουν συνήθως τους δικούς τους μηχανισμούς για τους κωδικούς σφάλματος επιστροφής ή εξαιρέσεις για να υποδεικνύουν αποτυχίες στις κλήσεις απομακρυσμένης διαδικασίας. Η συγκεκριμένη μέθοδος ποικίλλει ανάλογα με την εφαρμογή RPC (GRPC, XML-RPC κ.λπ.).

* Πρωτόκολλα για συγκεκριμένες εφαρμογές: Πολλά προσαρμοσμένα πρωτόκολλα καθορίζουν τους δικούς τους μηχανισμούς χειρισμού σφαλμάτων. Αυτά θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν κωδικούς σφάλματος, μηνύματα κατάστασης ή ακόμη και εξαιρέσεις σε μια συγκεκριμένη δομή δεδομένων.

Εν ολίγοις, η αναφορά σφαλμάτων αποτελεί αναπόσπαστο μέρος * πολλών * πρωτοκόλλων και δεν περιορίζεται σε ένα μόνο. Η μέθοδος που χρησιμοποιείται εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το συγκεκριμένο επίπεδο εφαρμογής και επικοινωνίας.