* Περιβαλλοντικές συνθήκες: Η θερμοκρασία, η υγρασία, το ρΗ και η παρουσία απολυμαντικών επηρεάζουν όλα τα ιογενή σταθερότητα. Οι υψηλές θερμοκρασίες και οι σκληρές χημικές ουσίες γενικά υποβαθμίζουν τους ιούς πιο γρήγορα.
* ιική δομή: Οι ιοί με λιπιδικούς φακέλους (όπως η γρίπη και οι κοροναϊοί) είναι γενικά λιγότερο σταθεροί από τους μη αναπτυσσόμενους ιούς (όπως οι νορβιοϊοί και οι πολιοοϊοί). Ο φάκελος των λιπιδίων είναι πιο ευαίσθητο σε βλάβη.
* ιικό γονιδίωμα: Ο τύπος του νουκλεϊκού οξέος (RNA ή DNA) και η δομή του επηρεάζουν επίσης τη σταθερότητα. Οι ιοί RNA τείνουν γενικά να είναι λιγότερο σταθεροί από τους ιούς DNA επειδή το RNA είναι πιο επιρρεπές σε αποικοδόμηση.
Μερικοί ιοί γνωστοί για * σχετικά * υψηλή σταθερότητα υπό ορισμένες συνθήκες περιλαμβάνουν:
* Νοροϊούς: Αυτά είναι αξιοσημείωτα ανθεκτικά και μπορούν να επιβιώσουν για παρατεταμένες περιόδους σε επιφάνειες και στο περιβάλλον.
* Poliovirus: Σχετικά σταθερό στο περιβάλλον, αν και ευαίσθητο στην απολύμανση.
* Αδενοϊοί: Μπορεί να επιβιώσει για σχετικά μεγάλες περιόδους εκτός ενός οικοδεσπότη.
* ιός ηπατίτιδας Α: Σχετικά σταθερό στο περιβάλλον.
* Ορισμένα βακτηριοφάγοι: Ορισμένα βακτηριοφάγοι παρουσιάζουν αξιοσημείωτη σταθερότητα.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ακόμη και αυτοί οι σχετικά σταθεροί ιοί μπορούν να απενεργοποιηθούν υπό τις σωστές συνθήκες. Οι σωστές μέθοδοι αποχέτευσης και απολύμανσης μπορούν να εξαλείψουν αποτελεσματικά ακόμη και τους πιο ανθεκτικούς ιούς. Η σταθερότητα οποιουδήποτε δεδομένου ιού εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το περιβάλλον.
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα