Ποιος είναι ο πιο επικίνδυνος ιός για τον υπολογιστή;

Δεν υπάρχει ενιαίος "πιο επικίνδυνος" ιός υπολογιστών, καθώς ο κίνδυνος εξαρτάται από διάφορους παράγοντες:τις δυνατότητες του ιού, τον επιπολασμό του, τη στάση της ασφάλειας των στοχευμένων συστημάτων και τον αντίκτυπο των ενεργειών του. Ωστόσο, ορισμένοι ιοί έχουν προκαλέσει ιδιαίτερα διαδεδομένες και καταστροφικές ζημιές. Είναι πιο ακριβές να μιλάμε για κατηγορίες επικίνδυνων ιών και παραδείγματα μέσα σε αυτές τις κατηγορίες, και όχι για ένα "πιο επικίνδυνο".

Για παράδειγμα:

* Ransomware (π.χ. WannaCry, Notpetya): Αυτοί οι ιοί κρυπτογραφούν δεδομένα χρήστη και απαιτούν λύτρα για την απελευθέρωσή του. Οι WannaCry και Notpetya προκάλεσαν ζημιές σε δισεκατομμύρια δολάρια, με την παρακέντηση ολόκληρων δικτύων οργανισμών παγκοσμίως. Ο κίνδυνος τους προέρχεται όχι μόνο από την απώλεια δεδομένων αλλά και από τη διάσπαση των βασικών υπηρεσιών.

* κακόβουλο λογισμικό υαλοκαθαριστήρα (π.χ., Shamoon, Industroyer): Αυτά έχουν σχεδιαστεί για να καταστρέφουν πλήρως τα δεδομένα και τα συστήματα, συχνά χωρίς ζήτηση λύτρων. Είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα στα συστήματα βιομηχανικού ελέγχου (ICS) όπου μπορούν να προκαλέσουν σωματικές βλάβες και ενδεχομένως να θέσουν σε κίνδυνο τις ζωές.

* ιών του τομέα εκκίνησης (π.χ. πολλοί πρώιμοι ιοί): Ενώ είναι λιγότερο συνηθισμένο τώρα λόγω βελτιωμένων μέτρων ασφαλείας, αυτοί οι ιοί μολύνουν την κύρια εγγραφή εκκίνησης, εμποδίζοντας τη φόρτωση του λειτουργικού συστήματος. Αυτό μπορεί να καταστήσει εντελώς ένα σύστημα άχρηστο.

* σκουλήκια (π.χ., Morris Worm): Αυτά τα προγράμματα αυτοαναπλήλης εξαπλώθηκαν γρήγορα σε δίκτυα, καταναλώνουν πόρους και ενδεχομένως συντριβή συστήματα. Το Morris Worm, ένα από τα πρώτα παραδείγματα, προκάλεσε σημαντική διαταραχή στο πρώιμο Διαδίκτυο.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το τοπίο του κακόβουλου λογισμικού εξελίσσεται συνεχώς. Νέοι και πιο εξελιγμένοι ιοί δημιουργούνται τακτικά, καθιστώντας αδύνατο να πούμε οριστικά ποιο είναι το "πιο επικίνδυνο". Η καλύτερη υπεράσπιση εναντίον όλων αυτών των απειλών είναι ένας συνδυασμός ισχυρών πρακτικών ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένου του τακτικού ενημερωμένου λογισμικού προστασίας από ιούς, των ισχυρών κωδικών πρόσβασης και των ενημερώσεων λογισμικού.