* Δεν υπάρχει πολλαπλών εργασιών: Τα Windows 1.0 θα μπορούσαν να εκτελούν μόνο ένα πρόγραμμα κάθε φορά. Εάν ξεκινήσατε ένα δεύτερο πρόγραμμα, το πρώτο θα ελαχιστοποιηθεί. Τα αληθινά λειτουργικά συστήματα διαχειρίζονται ταυτόχρονα πολλαπλά προγράμματα.
* Περιορισμένη διαχείριση μνήμης: Οι δυνατότητες διαχείρισης της μνήμης ήταν στοιχειώδεις σε σύγκριση με τα μεταγενέστερα λειτουργικά συστήματα. Δεν αντιμετώπισε δυναμικά την κατανομή και την προστασία της μνήμης.
* Χωρίς προληπτική πολλαπλών εργασιών: Τα προγράμματα έπρεπε να αποδώσουν ρητά τον έλεγχο στο λειτουργικό σύστημα, και όχι στο OS, να αλλάζουν προληπτικά μεταξύ των εργασιών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα λιγότερη ανταπόκριση και αποτελεσματικότητα.
* Εξάρτηση από το ms-dos: Τα Windows 1.0 ήταν ουσιαστικά ένα γραφικό περιβάλλον χρήστη (GUI) που τρέχει * στην κορυφή * του MS-DOS. Χρειάστηκε MS-DOS για να χειριστεί τη διαχείριση αρχείων, τους οδηγούς συσκευών και τις βασικές λειτουργίες του συστήματος. Ένα πραγματικό λειτουργικό σύστημα χειρίζεται όλες αυτές τις λειτουργίες.
Στην ουσία, τα Windows 1.0 παρείχαν μια πιο φιλική προς το χρήστη διεπαφή στο υπάρχον σύστημα MS-DOS, αλλά δεν αντικατέστησε τη λειτουργικότητα του βασικού λειτουργικού συστήματος. Οι επόμενες εκδόσεις, ειδικά τα Windows 3.x και αργότερα, ενσωματώνουν σταδιακά περισσότερες δυνατότητες OS, τελικά γίνονται αληθινά λειτουργικά συστήματα από μόνα τους.
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα