Πώς λειτουργεί το σύστημα εντολών;

Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ένα "σύστημα εντολών" εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πλαίσιο. Ο όρος είναι ευρύς και ισχύει για πολλά διαφορετικά πράγματα, από τα λειτουργικά συστήματα μέχρι τα βιντεοπαιχνίδια σε ακόμη και απλούς υπολογιστές. Ωστόσο, μπορούμε να καταργήσουμε τις κοινές αρχές:

Core Components ενός συστήματος εντολών:

1. είσοδος: Το σύστημα χρειάζεται έναν τρόπο για να λάβει εντολές. Αυτό θα μπορούσε να είναι:

* Εισαγωγή πληκτρολογίου: Τυποποίηση εντολών σε τερματικό ή κονσόλα.

* Εισαγωγή φωνής: Μιλώντας εντολές σε ένα σύστημα που ενεργοποιείται με φωνή.

* Γραφική διεπαφή χρήστη (GUI): Κάνοντας κλικ στα κουμπιά ή την επιλογή επιλογών σε μια οπτική διεπαφή (αν και αυτό συχνά λειτουργεί ως * αφαίρεση * πάνω από ένα σύστημα εντολών).

* Προγραμματική είσοδος: Ένα άλλο πρόγραμμα που στέλνει εντολές. Αυτό είναι κοινό στη δέσμη ενεργειών και στον αυτοματισμό.

2. Parser: Αυτό το στοιχείο λαμβάνει την ακατέργαστη είσοδο και ερμηνεύει το νόημά του. Καταρρίβει την εντολή στα συστατικά μέρη της (π.χ. την ίδια την εντολή και τυχόν επιχειρήματα ή επιλογές). Αυτό συχνά περιλαμβάνει:

* λεξική ανάλυση: Σπάζοντας την είσοδο σε μεμονωμένα μάρκες (λέξεις ή σύμβολα).

* Συντακτική ανάλυση: Έλεγχος εάν η δομή της εντολής συμμορφώνεται με τους κανόνες γραμματικής του συστήματος. Εάν η σύνταξη είναι λανθασμένη, δημιουργείται συνήθως ένα μήνυμα σφάλματος.

3. Διερμηνέας/εκτελεστής: Αυτός είναι ο πυρήνας του συστήματος. Παίρνει την αναλυτική εντολή και καθορίζει την κατάλληλη ενέργεια. Αυτό περιλαμβάνει:

* Αναζήτηση εντολών: Εύρεση της λειτουργίας ή της υπορουτίνας που σχετίζεται με την εντολή.

* Χειρισμός παραμέτρων: Περνώντας τα επιχειρήματα στη λειτουργία.

* Εκτέλεση: Εκτέλεση της λειτουργίας και διεξαγωγή της ζητούμενης ενέργειας.

4. Έξοδος: Το σύστημα παρέχει ανατροφοδότηση στον χρήστη. Αυτό μπορεί να είναι:

* Έξοδος κειμένου: Εμφάνιση μηνυμάτων, αποτελεσμάτων ή μηνυμάτων σφάλματος στην οθόνη.

* Γραφική έξοδος: Εμφάνιση αλλαγών σε GUI.

* Έξοδος δεδομένων: Γράφοντας δεδομένα σε ένα αρχείο ή αποστολή δεδομένων σε άλλο πρόγραμμα.

Παραδείγματα:

* Λειτουργικό σύστημα (π.χ. Linux, Windows, MacOS): Πληκτρολογείτε εντολές όπως "LS` (αρχεία λίστας),` CD` (Αλλαγή καταλόγου) ή `cp` (αρχεία αντιγραφής) σε ένα τερματικό. Ο κέλυφος (διερμηνέας γραμμής εντολών) ενεργεί ως αναλυτής και εκτελεστής.

* Συστήματα βάσης δεδομένων (π.χ. MySQL, PostgreSQL): Χρησιμοποιείτε SQL (δομημένη γλώσσα ερωτήματος) για να αλληλεπιδράσετε με τη βάση δεδομένων. Το Σύστημα Διαχείρισης Βάσεων Δεδομένων (DBMS) ερμηνεύει και εκτελεί εντολές SQL.

* Βιντεοπαιχνίδια: Πολλά παιχνίδια χρησιμοποιούν εντολές, συχνά μέσω κωδικών κονσόλας ή εξαπατημένης. Ο κινητήρας του παιχνιδιού ερμηνεύει και εκτελεί αυτές τις εντολές, συχνά τροποποιώντας την κατάσταση του παιχνιδιού.

* Συντάκτες κειμένου (π.χ., VIM, Emacs): Αυτά χρησιμοποιούν ένα ισχυρό σύστημα εντολών για χειρισμό κειμένου. Οι εντολές είναι συχνά βασικοί συνδυασμοί ή εντολές που πληκτρολογούνται απευθείας στον επεξεργαστή.

Παραλλαγές:

* Επεξεργασία παρτίδας: Οι εντολές διαβάζονται από ένα αρχείο και εκτελούνται διαδοχικά χωρίς αλληλεπίδραση χρήστη.

* Διαδραστική λειτουργία: Οι εντολές εισάγονται και εκτελούνται μία φορά τη φορά, με ανατροφοδότηση από το σύστημα.

* Επεξεργασία αγωγών: Η έξοδος μιας εντολής χρησιμοποιείται ως είσοδος άλλου.

Στην ουσία, ένα σύστημα εντολών είναι ένας τρόπος για έναν χρήστη ή ένα πρόγραμμα να αλληλεπιδράσει με ένα άλλο πρόγραμμα ή σύστημα εκδίδοντας οδηγίες σε καθορισμένη μορφή. Η πολυπλοκότητα ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό ανάλογα με την εφαρμογή, αλλά οι βασικές αρχές παραμένουν συνεπείς.