Ο παλιός υπολογιστής, Clyde, συρτά και βρυχάται με κάθε πληκτρολόγιο. Ο σκληρός δίσκος του, μια κουρασμένη παλιά καρδιά, χτύπησε ένα αργό, ασταθές ρυθμό ενάντια στο γήρανση του σασί του. Τα σκόνη, όπως οι μικροσκοπικοί, άτακτοι sprites, χόρευαν στις δοκούς φωτός που φωτίζουν την ραγισμένη οθόνη του, ένα πρόσωπο χαραγμένο με τα ουλές αμέτρητων συγκρούσεων και κατεψυγμένων οθονών. Αναστέναξε - ένας χαμηλός ήχος που συνοδεύεται από την ελαφριά μυρωδιά του όζοντος - καθώς φορτώνει σιγά -σιγά το λειτουργικό σύστημα, κάθε εικονοστοιχείο που εμφανίζεται σαν μια διστακτική μνήμη που εμφανίζεται από τα βάθη του ύπνου του. Το κάποτε ζωντανό πληκτρολόγιο του, τώρα κιτρινισμένο και κολλώδες, αισθάνθηκε το βάρος των αμέτρητων δακτύλων που είχαν τραβήξει τα ποιήματα, τα δοκίμια και τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, κάθε κλειδί μια ξεθωριασμένη μνήμη που προσκολλάται στην φθαρμένη επιφάνεια του. Ο Clyde ήταν κουρασμένος, αλλά επέμενε, ένας πιστός παλιός υπηρέτης ακόμα πρόθυμος να υπηρετήσει, αν μόνο λίγο πιο αργός από ό, τι συνήθιζε.