Σύστημα διαχείρισης μνήμης στα Windows 98;

Το σύστημα διαχείρισης μνήμης των Windows 98 ήταν ένα σημαντικό βήμα από τους προκατόχους του (όπως τα Windows 95), αλλά εξακολουθεί να είναι σημαντικά απλούστερη και λιγότερο ισχυρή από τη διαχείριση μνήμης που βρέθηκε στα μεταγενέστερα λειτουργικά συστήματα που βασίζονται σε Windows NT (όπως τα Windows 2000 και Beyond). Δεν είχε πολλά από τα προηγμένα χαρακτηριστικά όπως η εικονική τηλεειδοποίηση μνήμης που είναι ζωτικής σημασίας για τα σύγχρονα συστήματα. Εδώ είναι μια κατανομή:

Βασικά χαρακτηριστικά:

* πραγματική λειτουργία και προστατευμένη λειτουργία: Τα Windows 98 εξακολουθούσαν να βασίζονται σε συνδυασμό πραγματικού τρόπου (για συμβατότητα με παλαιότερα προγράμματα DOS) και προστατευμένη λειτουργία (για τη δική του λειτουργία και εφαρμογές 32 bit). Αυτή η υβριδική προσέγγιση έκανε τη διαχείριση της μνήμης πιο πολύπλοκη και λιγότερο αποτελεσματική.

* Συμβατική μνήμη (640KB): Αυτή ήταν η περιορισμένη ποσότητα μνήμης απευθείας με προγράμματα DOS. Τα Windows 98 χρησιμοποίησαν αυτόν τον χώρο, αλλά προσπάθησαν επίσης να επεκτείνουν τις δυνατότητές του.

* Περιοχή ανώτερης μνήμης (UMA): Η περιοχή μεταξύ 640KB και 1MB. Τα Windows 98 χρησιμοποίησαν αυτό για να φορτώσουν τα προγράμματα οδήγησης συσκευών και ορισμένα εξαρτήματα του συστήματος, χρησιμοποιώντας τεχνικές όπως η χαρτογράφηση μνήμης για να αυξήσουν τον διαθέσιμο χώρο για εφαρμογές. Αυτή ήταν μια κρίσιμη στρατηγική για την επέκταση πέρα από το όριο των 640KB.

* Εκτεταμένη μνήμη (πάνω από 1MB): Μνήμη πέρα από 1MB. Τα Windows 98 χρησιμοποίησαν αυτό το εκτενώς, αλλά η απαιτούμενη πρόσβαση στην εναλλαγή μεταξύ πραγματικών και προστατευμένων λειτουργιών και προσεκτικού χειρισμού. Χρησιμοποίησε τεχνικές όπως η περιοχή υψηλής μνήμης (HMA) για να επεκτείνει τη συμβατική μνήμη.

* Διευρυμένη μνήμη (EMS): Μια μέθοδος εξομοίωσης πρόσθετης μνήμης χρησιμοποιώντας την επάνω περιοχή μνήμης, κυρίως σχετική για τη συμβατότητα με παλαιότερες εφαρμογές.

* Εικονική μνήμη (περιορισμένη): Τα Windows 98 είχαν μια στοιχειώδη μορφή εικονικής μνήμης, χρησιμοποιώντας ένα αρχείο ανταλλαγής στον σκληρό δίσκο. Ωστόσο, δεν ήταν τόσο εξελιγμένο όπως στα μεταγενέστερα συστήματα και η απόδοσή του θα μπορούσε να είναι μια σημαντική συμφόρηση, ειδικά σε πιο αργούς σκληρούς δίσκους. Ήταν ζωτικής σημασίας για τη λειτουργία εφαρμογών μεγαλύτερων από τη διαθέσιμη μνήμη RAM, αλλά οι λειτουργίες αρχείων ανταλλαγής θα μπορούσαν να είναι αργές.

* Χωρίς προστασία μνήμης: Σε αντίθεση με την προστασία της μνήμης του πυρήνα NT, τα Windows 98 προσέφεραν περιορισμένη προστασία μνήμης. Μια κακή γραπτή ή κακόβουλη εφαρμογή θα μπορούσε να καταρρεύσει ολόκληρο το σύστημα πιο εύκολα.

* κατακερματισμός μνήμης: Καθώς οι εφαρμογές φορτώθηκαν και εκφορτώνονται, η μνήμη έγινε κατακερματισμένη. Αυτό σήμαινε ότι ακόμη και αν ήταν διαθέσιμη αρκετή συνολική μνήμη, ίσως να μην είναι αρκετά συνεχόμενη για να φορτώσει ένα μεγάλο πρόγραμμα, οδηγώντας σε σφάλματα εκτός μνήμης ακόμη και όταν υπήρχε αρκετός ελεύθερος μνήμης RAM.

Συνοπτικά: Η διαχείριση μνήμης των Windows 98 ήταν συμβιβασμός. Προσπάθησε να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των περιορισμών του DOS και των απαιτήσεων εφαρμογών 32 bit. Η υβριδική του προσέγγιση, η περιορισμένη εικονική μνήμη και η έλλειψη ισχυρής προστασίας μνήμης το καθιστούσαν επιρρεπή σε αστάθεια και λιγότερο αποτελεσματική σε σύγκριση με τα μεταγενέστερα λειτουργικά συστήματα. Ήταν συχνά απαραίτητο να χρησιμοποιηθούν τεχνικές όπως η απόρριψη και η διαχείριση του αρχείου ανταλλαγής για τη βελτιστοποίηση της απόδοσης.