Οι δραστηριότητες υποστήριξης λογισμικού μετά την ανάπτυξη (PDSS), όπως η διόρθωση προβλημάτων που παρέχουν νέες λειτουργίες και την προσαρμογή του προϊόντος σε ένα τροποποιημένο περιβάλλον, αντιπροσωπεύουν ποιο ποσοστό του συστήματος λογισμικού;

Δεν υπάρχει ενιαίο, παγκοσμίως συμφωνημένο ποσοστό για τις δραστηριότητες υποστήριξης λογισμικού μετά την ανάπτυξη (PDSS) ως μέρος του συνολικού κόστους ή της προσπάθειας του συστήματος λογισμικού. Το ποσοστό ποικίλλει άγρια ανάλογα με παράγοντες όπως:

* πολυπλοκότητα λογισμικού: Ένα πολύ περίπλοκο σύστημα πιθανότατα θα απαιτήσει περισσότερα PDS.

* Μεθοδολογία ανάπτυξης: Οι μεθοδολογίες Agile συχνά ενσωματώνουν πιο επαναληπτικές ανατροφοδότηση και προσαρμογές, ενδεχομένως μειώνοντας την ανάγκη για εκτεταμένες διορθώσεις μετά την εγκατάσταση. Οι μεθοδολογίες καταρράκτη, αντίθετα, μπορούν να οδηγήσουν σε πιο σημαντικά θέματα μετά την ανάπτυξη.

* ποιότητα αρχικής ανάπτυξης: Ένα καλά δοκιμασμένο και διεξοδικά αναπτυγμένο σύστημα θα απαιτήσει λιγότερα PDS.

* Σταθερότητα περιβάλλοντος: Ένα σταθερό και καλά κατανοητό περιβάλλον ανάπτυξης θα μειώσει την ανάγκη προσαρμογής.

* Προσδοκίες και ανατροφοδότηση χρήστη: Τα σχόλια του χρήστη επηρεάζουν άμεσα την ανάγκη για νέες λειτουργίες και προσαρμογές.

Μερικές μελέτες υποδεικνύουν ότι το PDSS μπορεί να αντιπροσωπεύει το οπουδήποτε από 30% έως 70% Ή ακόμα περισσότερο από το συνολικό κόστος του κύκλου ζωής του λογισμικού, αλλά αυτό είναι ένα πολύ ευρύ φάσμα. Είναι πολύ πιο ακριβές να πούμε ότι το PDSS είναι ένα σημαντικό και συχνά υποτιμημένο τμήμα του συνολικού κόστους και της προσπάθειας, αντί να αναθέτει ένα συγκεκριμένο ποσοστό.