Πώς μπορείτε να περιορίσετε το ποσό των πόρων του συστήματος που χρησιμοποιούνται από μια εφαρμογή;

Ο περιορισμός των πόρων του συστήματος που χρησιμοποιείται από μια εφαρμογή μπορεί να γίνει μέσω ποικίλων μεθόδων, ανάλογα με το λειτουργικό σύστημα και τον συγκεκριμένο πόρο που θέλετε να ελέγξετε. Ακολουθούν μερικές κοινές προσεγγίσεις:

1. Όρια επιπέδου λειτουργικού συστήματος:

* Όρια CPU:

* Linux (cgroups): Οι ομάδες ελέγχου (CGROUPS) σας επιτρέπουν να περιορίσετε τον χρόνο CPU, τη μνήμη και τους πόρους I/O που είναι διαθέσιμοι σε μια διαδικασία ή μια ομάδα διαδικασιών. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε εργαλεία όπως το `cgcreate` και το` CGEXEC` για να δημιουργήσετε και να διαχειριστείτε cgroups.

* Linux (Renice): Η εντολή `Renice` σας επιτρέπει να προσαρμόσετε την προτεραιότητα προγραμματισμού μιας διαδικασίας. Οι διαδικασίες χαμηλότερης προτεραιότητας θα πάρουν μικρότερο χρόνο CPU.

* Windows (προτεραιότητα διαδικασίας): Μπορείτε να αλλάξετε την προτεραιότητα μιας διαδικασίας μέσω του διαχειριστή εργασιών, δίνοντάς της χαμηλότερη προτεραιότητα (π.χ. "κάτω από το κανονικό") για να μειώσετε τη χρήση της CPU. Περισσότερος λεπτομερής έλεγχος μπορεί να απαιτεί τη χρήση του API των Windows.

* Windows (Διοικητής πόρων): Αυτή η λειτουργία επιτρέπει την κεντρική διαχείριση πόρων για τον SQL Server και άλλα φόρτα εργασίας. Δεν είναι ένα εργαλείο γενικής χρήσης για όλες τις εφαρμογές, αλλά μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματικό σε συγκεκριμένα σενάρια βάσης δεδομένων.

* Όρια μνήμης:

* Linux (cgroups): Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, οι ομάδες CONS μπορούν να περιορίσουν την ποσότητα RAM που μπορεί να χρησιμοποιήσει μια διαδικασία. Εάν επιχειρεί να υπερβεί το όριο, το λειτουργικό σύστημα θα σκοτώσει συνήθως ή θα πετάξει τη διαδικασία.

* Windows (αντικείμενα εργασίας): Τα αντικείμενα εργασίας παρέχουν έναν τρόπο να διαχειριστούν μια ομάδα διαδικασιών και να ορίσουν όρια στη χρήση της μνήμης τους. Η υπέρβαση του ορίου μπορεί να οδηγήσει σε τερματισμό της διαδικασίας.

* Docker (όρια μνήμης): Κατά την εκτέλεση εφαρμογών σε δοχεία Docker, μπορείτε να καθορίσετε τα όρια μνήμης χρησιμοποιώντας τη σημαία «-μνήμη».

* Όρια I/O:

* Linux (cgroups): Οι ομάδες CODs μπορούν επίσης να περιορίσουν τις λειτουργίες I/O (ανάγνωση και εγγραφή) που εκτελούνται από μια διαδικασία.

* Windows (προτεραιότητα IO): Παρόμοια με την προτεραιότητα της CPU, τα Windows σας επιτρέπουν να ορίσετε κατηγορίες προτεραιότητας εισόδου/εξόδου για διαδικασίες.

* Ανοίξτε τα όρια αρχείων:

* Linux (Ulimit): Η εντολή `ulimit` σας επιτρέπει να ορίσετε όρια στον αριθμό των ανοικτών αρχείων που μπορεί να έχει μια διαδικασία.

* Windows (όρια διαδικασίας): Μπορείτε να ελέγξετε ανοιχτά όρια αρχείων μέσω των πολιτικών μητρώου ή ομάδων.

2. Όρια επιπέδου εφαρμογής:

* Χαρακτηριστικά γλώσσας προγραμματισμού: Πολλές γλώσσες προγραμματισμού παρέχουν μηχανισμούς για τη διαχείριση των πόρων εντός της ίδιας της εφαρμογής. Για παράδειγμα, μπορείτε να περιορίσετε το μέγεθος των buffer, τον αριθμό των νημάτων ή την ποσότητα της μνήμης που διατίθεται δυναμικά. Αυτό γίνεται συχνά χρησιμοποιώντας συγκεκριμένες βιβλιοθήκες ή API.

* Αρχεία διαμόρφωσης: Πολλές εφαρμογές έχουν αρχεία ρυθμίσεων όπου μπορείτε να καθορίσετε όρια σε διάφορες πτυχές της συμπεριφοράς τους, όπως ο αριθμός των επιτρεπόμενων συνδέσεων, το μέγεθος των αποθηκευμένων δεδομένων κ.λπ.

* Διαχείριση εσωτερικών πόρων: Οι καλά σχεδιασμένες εφαρμογές ενσωματώνουν συχνά τη δική τους εσωτερική διαχείριση πόρων για να αποτρέψουν την εξάντληση των πόρων. Για παράδειγμα, ένας διακομιστής ιστού μπορεί να περιορίσει τον αριθμό των ταυτόχρονων αιτημάτων που χειρίζεται.

3. Εικονικοποίηση:

* Εικονικά μηχανήματα (VMS): Η εκτέλεση εφαρμογών σε εικονικές μηχανές παρέχει ένα στρώμα απομόνωσης και σας επιτρέπει να ορίσετε όρια πόρων (CPU, μνήμη, χώρο δίσκου) για ολόκληρο το VM. Αυτή είναι μια ισχυρή μέθοδος για τη χρήση της χρήσης των πόρων.

* δοχεία (Docker, Kubernetes): Τα δοχεία παρέχουν μια ελαφριά μορφή εικονικοποίησης. Παρόμοια με τα VM, σας επιτρέπουν να καθορίσετε τα όρια πόρων για την εφαρμογή που εκτελείται μέσα στο δοχείο.

Επιλέγοντας τη σωστή μέθοδο:

Η καλύτερη μέθοδος εξαρτάται από τις ανάγκες σας και το πλαίσιο. Για λεπτόκοκκο έλεγχο των μεμονωμένων διαδικασιών, τα εργαλεία λειτουργικού συστήματος όπως τα CGROPS (LINUX) ή τα αντικείμενα εργασίας (Windows) είναι ισχυρά. Για τον ευρύτερο έλεγχο των ομάδων διαδικασιών ή εφαρμογών, προτιμάται συχνά η εικονικοποίηση ή ο δοχείο. Τα όρια σε επίπεδο εφαρμογής είναι χρήσιμα για την πρόληψη της εξάντλησης των εσωτερικών πόρων και για την κατασκευή της εφαρμογής πιο ισχυρής. Συχνά, χρησιμοποιείται ένας συνδυασμός αυτών των μεθόδων για μια ολοκληρωμένη στρατηγική διαχείρισης πόρων.