1. Αποδοτικότητα: Οι φόροι θα πρέπει να ελαχιστοποιούν τον αντίκτυπό τους στην οικονομική δραστηριότητα. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να αυξήσουν τα έσοδα με τη μικρότερη παραμόρφωση των κινήτρων της αγοράς. Οι υψηλοί φόροι για ορισμένα αγαθά ή δραστηριότητες μπορούν να οδηγήσουν σε μειωμένη παραγωγή, κατανάλωση ή επένδυση. Ένα αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα στοχεύει στην αποφυγή τέτοιων στρεβλώσεων όσο το δυνατόν περισσότερο.
2. Equity (δικαιοσύνη): Οι φόροι θα πρέπει να διανέμονται δίκαια μεταξύ των φορολογουμένων. Αυτό είναι εγγενώς υποκειμενικό, με διαφορετικές απόψεις για το τι συνιστά "δίκαιο". Οι κοινές προσεγγίσεις θεωρούν την οριζόντια ισότητα (παρόμοια τοποθετημένους φορολογούμενους που πληρώνουν παρόμοια ποσά) και κάθετη ισότητα (οι φορολογούμενοι υψηλότερου εισοδήματος πληρώνουν αναλογικά περισσότερο).
3. Απλότητα και διοικητική ευκολία: Το φορολογικό σύστημα θα πρέπει να είναι εύκολο να κατανοηθεί, να διαχειρίζεται και να συμμορφώνεται με. Ένα πολύπλοκο σύστημα οδηγεί σε υψηλότερο κόστος συμμόρφωσης (τόσο για τους φορολογούμενους όσο και για την κυβέρνηση), αυξημένη δυνατότητα σφάλματος και ενδεχομένως μεγαλύτερες ευκαιρίες για φοροδιαφυγή. Η απλότητα βελτιώνει τη διαφάνεια και τη λογοδοσία.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτά τα τρία κριτήρια συχνά συγκρούονται. Για παράδειγμα, ένας εξαιρετικά αποτελεσματικός φόρος μπορεί να θεωρηθεί άδικος, ενώ ένα απολύτως δίκαιο σύστημα μπορεί να είναι εξαιρετικά περίπλοκο και δύσκολο να διαχειριστεί. Η εύρεση της βέλτιστης ισορροπίας είναι μια συνεχής πρόκληση για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής.
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα