1. Αποφυγή συμφόρησης: Εάν ο δέκτης ανιχνεύσει σημαντική καθυστέρηση, συνεπάγεται πιθανή συμφόρηση στο δίκτυο. Προσαρμόζοντας αυτή την καθυστέρηση, ο δέκτης μπορεί να σηματοδοτήσει έμμεσα τον αποστολέα για να επιβραδύνει τον ρυθμό μετάδοσης του. Αυτό εμποδίζει τον αποστολέα να συντρίψει το δίκτυο και να προκαλέσει απώλεια πακέτων. Ο δέκτης δεν επικοινωνεί άμεσα τη συμφόρηση, αλλά η σιωπηρή συμφόρηση από την υψηλή καθυστέρηση επηρεάζει τους μηχανισμούς ελέγχου συμφόρησης του αποστολέα (όπως οι αλγόριθμοι αποφυγής αργής εκκίνησης και συμφόρησης).
2. Διαχείριση buffer: Ένας δέκτης πρέπει να αποθηκεύσει τα εισερχόμενα δεδομένα πριν το μεταβιβάσει στην εφαρμογή. Εάν ο δέκτης ανιχνεύσει σημαντική καθυστέρηση, μπορεί να υποδηλώνει ότι η εφαρμογή επεξεργάζεται τα δεδομένα πιο αργή από ό, τι ο αποστολέας μεταδίδει. Η προσαρμογή σε αυτή την καθυστέρηση επιτρέπει στον δέκτη να ρυθμίσει το μέγεθος του ρυθμιστικού του (ή τον ρυθμό παράδοσής του στην εφαρμογή) για να αποτρέψει την υπερχείλιση buffer (απώλεια πακέτων) διατηρώντας παράλληλα ένα λογικό επίπεδο πληρότητας buffer.
Στην ουσία, και οι δύο σκοποί στοχεύουν στη διατήρηση μιας ισορροπίας μεταξύ της αποτελεσματικής μεταφοράς δεδομένων και της αποφυγής υπερφόρτωσης δικτύου ή δέκτη, εξασφαλίζοντας τελικά την αξιόπιστη επικοινωνία. Δουλεύουν έμμεσα. Ο δέκτης δεν λέει ρητά στον αποστολέα να επιβραδύνει, αλλά ο αποστολέας συνάγει την ανάγκη με βάση τις παρατηρούμενες καθυστερήσεις και τους δικούς του αλγορίθμους.
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα