Τι είναι το παραδοσιακό υπολογισμό στο λειτουργικό σύστημα;

Η παραδοσιακή πληροφορική, στο πλαίσιο των λειτουργικών συστημάτων, αναφέρεται στο πρότυπο υπολογισμού που προηγήθηκε της ευρείας υιοθέτησης του cloud computing, των κινητών υπολογιστών και των μαζικά παράλληλων συστημάτων. Χαρακτηρίζεται από διάφορα βασικά χαρακτηριστικά:

* Αρχιτεκτονική πελάτη-διακομιστή (κυρίως): Ενώ υπήρχαν δίκτυα από ομοτίμους, το κυρίαρχο μοντέλο ήταν μια αρχιτεκτονική πελάτη-διακομιστή. Οι πελάτες (όπως επιτραπέζιοι υπολογιστές ή σταθμοί εργασίας) ζητούσαν υπηρεσίες από κεντρικό διακομιστή. Αυτός ο διακομιστής διαχειρίζεται πόρους, όπως αποθήκευση, εκτύπωση και λογισμικό εφαρμογών.

* Τοπική επεξεργασία: Η πλειοψηφία των υπολογισμών συνέβη στη μηχανή -πελάτη. Ο διακομιστής ενεργεί κυρίως ως πάροχος πόρων και αποθετήριο δεδομένων.

* Συστήματα ενός χρήστη ή πολλαπλών χρηστών: Τα λειτουργικά συστήματα θα μπορούσαν να σχεδιαστούν για έναν μόνο χρήστη (όπως πρώιμες εκδόσεις του MS-DOS) ή πολλών χρηστών (όπως παραλλαγές UNIX), αλλά το μοντέλο αλληλεπίδρασης ήταν τυπικά άμεσο και περιλάμβανε ένα ειδικό τερματικό ή σταθμό εργασίας ανά χρήστη. Η εικονικοποίηση ήταν λιγότερο συνηθισμένη και λιγότερο εξελιγμένη.

* Ειδικό υλικό: Κάθε εφαρμογή ή χρήστης συχνά είχε αφιερωμένους πόρους υλικού που τους έχουν ανατεθεί. Η αποτελεσματική κατανομή των πόρων ήταν μια σημαντική εστίαση του λειτουργικού συστήματος, αλλά η έννοια της δυναμικής κατανομής των πόρων και της κλιμάκωσης ήταν λιγότερο ανεπτυγμένη.

* Περιορισμένη συνδεσιμότητα δικτύου: Η συνδεσιμότητα του δικτύου ήταν συχνά περιορισμένη σε εύρος ζώνης και χρησιμοποιήθηκε κυρίως για την κοινή χρήση αρχείων και την απομακρυσμένη πρόσβαση και όχι τις πολύπλοκες κατανεμημένες εφαρμογές.

* ΠΡΟΠΤΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ: Τα λειτουργικά συστήματα παρείχαν προληπτική πολλαπλών εργασιών, επιτρέποντας σε πολλαπλά προγράμματα να τρέχουν φαινομενικά ταυτόχρονα (αν και σε μία μόνο CPU, ήταν χρονική διακόσμηση). Ωστόσο, η πολυπλοκότητα της διαχείρισης των διαδικασιών και του προγραμματισμού των πόρων ήταν λιγότερο προχωρημένη από ό, τι στα σύγχρονα OSEs.

Σε αντίθεση με τα σύγχρονα παραδείγματα, η παραδοσιακή πληροφορική επικεντρώθηκε περισσότερο στις μεμονωμένες μηχανές και στην τοπική ισχύ επεξεργασίας τους. Η άνοδος του cloud computing και των κατανεμημένων συστημάτων μετατόπισε την εστίαση στην κατανεμημένη επεξεργασία, την επεκτασιμότητα και την ανταλλαγή πόρων σε τεράστια δίκτυα, θολώνοντας τις γραμμές του τι συνιστά "πελάτη" και "διακομιστής". Ωστόσο, οι βασικές αρχές της διαχείρισης των διαδικασιών, της κατανομής της μνήμης και του χειρισμού I/O που δημιουργούνται σε παραδοσιακά λειτουργικά συστήματα παραμένουν θεμελιώδεις έννοιες στα σύγχρονα λειτουργικά συστήματα.