Πώς εντοπίζονται οι διάφοροι τύποι αρχείων και καταλόγων;

Τα αρχεία και οι καταλόγοι αναγνωρίζονται με διαφορετικούς τρόπους ανάλογα με το λειτουργικό σύστημα, αλλά γενικά περιλαμβάνουν συνδυασμό:

1. Όνομα: Αυτό είναι το πιο προφανές αναγνωριστικό. Είναι μια σειρά από χαρακτήρες (με ορισμένους περιορισμούς ανάλογα με το λειτουργικό σύστημα - π.χ. δεν υπάρχουν ειδικοί χαρακτήρες σε ορισμένες περιπτώσεις) που οι άνθρωποι χρησιμοποιούν για να αναφερθούν στο αρχείο ή στον κατάλογο. Το όνομα είναι μέρος της διαδρομής αρχείου.

2. Διαδρομή: Αυτή είναι η θέση του αρχείου ή του καταλόγου εντός της ιεραρχικής δομής του συστήματος αρχείων. Είναι μια ακολουθία καταλόγων που οδηγούν στο αρχείο ή στον κατάλογο, χωρισμένο από έναν διαχωριστή διαδρομής (π.χ., `/` σε συστήματα που μοιάζουν με unix, `\` στα Windows). Η πλήρης διαδρομή προσδιορίζει μοναδικά το αρχείο ή τον κατάλογο σε ολόκληρο το σύστημα αρχείων. Παραδείγματα:

*/σπίτι/χρήστης/έγγραφα/αναφορά.pdf` (Unix-like)

* `C:\ users \ user \ documents \ report.pdf` (Windows)

3. Μεταδεδομένα: Πέρα από το όνομα και τη διαδρομή, διάφορα χαρακτηριστικά μεταδεδομένων βοηθούν στον εντοπισμό και τη διαχείριση αρχείων και καταλόγων. Αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να περιλαμβάνουν:

* Τύπος αρχείου (επέκταση): Σε πολλά συστήματα, η επέκταση ονόματος αρχείου (το τμήμα μετά το τελευταίο `.») Προτείνει τον τύπο αρχείου (π.χ., `.txt` για αρχεία κειμένου,` .pdf` για έγγραφα PDF, `.exe 'για εκτελέσιμα). Αυτή είναι μια *σύμβαση *, όχι μια εγγυημένη μέθοδος - η επέκταση μπορεί να είναι λανθασμένη ή να λείπει.

* Μέγεθος αρχείου: Ο αριθμός των bytes που καταλαμβάνει το αρχείο.

* Ημερομηνία και ώρα δημιουργίας: Όταν δημιουργήθηκε το αρχείο ή ο κατάλογος.

* Τελευταία τροποποιημένη ημερομηνία και ώρα: Όταν το αρχείο ή ο κατάλογος άλλαξαν τελευταία.

* Τελευταία πρόσβαση Ημερομηνία και ώρα: Όταν το αρχείο ή ο κατάλογος είχε πρόσβαση για τελευταία φορά.

* Δικαιώματα: (Ιδιαίτερα σημαντικό σε συστήματα τύπου UNIX) Έλεγχος που μπορούν να διαβάσουν, να γράψουν και να εκτελέσουν το αρχείο ή τον κατάλογο (ιδιοκτήτης, ομάδα, άλλοι). Αυτά τα δικαιώματα αποτελούν μέρος των μεταδεδομένων και συμβάλλουν στην ταυτοποίηση και τον έλεγχο του αρχείου.

* inodes (unix-like): Ένα μοναδικό αριθμητικό αναγνωριστικό για κάθε αρχείο και κατάλογο μέσα σε ένα σύστημα αρχείων. Αυτό είναι ένα αναγνωριστικό χαμηλού επιπέδου που δεν είναι άμεσα ορατό στους χρήστες. Είναι απαραίτητο για το λειτουργικό σύστημα να διαχειρίζεται εσωτερικά αρχεία.

4. Μοναδικά αναγνωριστικά (UIDS/GUIDS): Ορισμένα συστήματα (ειδικά συστήματα αρχείων δικτύου) χρησιμοποιούν μοναδικά αναγνωριστικά (όπως UID σε UNIX ή GUID στα Windows), τα οποία είναι παγκοσμίως μοναδικοί αριθμοί που αντιστοιχούν σε αρχεία και φακέλους. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας για τον εντοπισμό αρχείων ακόμη και όταν η διαδρομή ή το όνομα μπορεί να αλλάξει.

Συνοπτικά, η αναγνώριση ενός αρχείου ή ενός καταλόγου συχνά περιλαμβάνει ένα συνδυασμό του ονόματος, της διαδρομής και των συναφών μεταδεδομένων. Οι συγκεκριμένες μέθοδοι και τα χαρακτηριστικά που χρησιμοποιούνται ποικίλλουν ανάλογα με το λειτουργικό σύστημα και το σύστημα αρχείων. Το λειτουργικό σύστημα χρησιμοποιεί ένα συνδυασμό αυτών, που συχνά περιλαμβάνει τα αναγνωριστικά χαμηλού επιπέδου (όπως τα Inodes ή τα UIDS/GUID), για να διαχειρίζονται και να έχουν πρόσβαση σε αρχεία αποτελεσματικά.