* Η εφαρμογή δημιουργίας: Ο σημαντικότερος παράγοντας. Όταν ένα πρόγραμμα (όπως το Microsoft Word, το Photoshop ή ένας επεξεργαστής βίντεο) δημιουργεί ένα αρχείο, εκχωρεί μεταδεδομένα (συχνά αόρατα στοιχεία) που υποδεικνύουν τον τύπο του αρχείου. Αυτό μπορεί να είναι ένα ρητό αναγνωριστικό τύπου αρχείου (όπως το .docx για τα έγγραφα λέξεων) ή οι εσωτερικές δομές στο ίδιο το αρχείο που χρησιμοποιούν τα προγράμματα για να αναγνωρίσουν τη μορφή του.
* Η επέκταση αρχείου: Αυτό είναι το μέρος του ονόματος αρχείου μετά την τελική περίοδο (π.χ., ".txt", ".pdf", ".jpg"). Ενώ *κρίσιμο για την ταυτοποίηση του χρήστη *, δεν είναι πάντα ένας αλάνθαστος τρόπος για να προσδιορίσετε τον πραγματικό τύπο αρχείου. Ένα κακόβουλο αρχείο μπορεί να χρησιμοποιήσει μια παραπλανητική επέκταση.
* Κεφαλίδα αρχείου: Πολλοί τύποι αρχείων έχουν μια μοναδική "υπογραφή" ή κεφαλίδα στην αρχή του αρχείου. Αυτή είναι μια συγκεκριμένη ακολουθία bytes που προσδιορίζει τη μορφή αρχείου. Τα λειτουργικά συστήματα και τα προγράμματα χρησιμοποιούν συχνά αυτήν την κεφαλίδα για να επαληθεύσουν τον τύπο αρχείου, ακόμη και αν η επέκταση λείπει ή είναι εσφαλμένη.
* Δομή εσωτερικού αρχείου: Η συνολική οργάνωση και δομές δεδομένων * εντός του ίδιου του αρχείου συμβάλλει επίσης στην ταυτοποίηση τύπου. Για παράδειγμα, ένα αρχείο PDF έχει μια συγκεκριμένη δομή που το διακρίνει από ένα JPEG.
Εν ολίγοις, η εφαρμογή που δημιουργεί το αρχείο είναι πρωτεύουσα, η επέκταση του αρχείου είναι ένας δείκτης αναγνώσιμος από τον άνθρωπο που χρησιμοποιείται συχνά σε συνδυασμό με άλλες μεθόδους και η κεφαλίδα αρχείων και η εσωτερική δομή χρησιμοποιούνται από το λειτουργικό σύστημα και εφαρμογές για ακριβή αναγνώριση. Στη συνέχεια, το λειτουργικό σύστημα χρησιμοποιεί αυτές τις πληροφορίες για να επιλέξει τη σωστή εφαρμογή για να ανοίξει το αρχείο.
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα