Ποια είναι η έννοια της προσέγγισης του συστήματος στην διδασκαλία;

Η προσέγγιση των συστημάτων είναι ένα μοντέλο για το σχεδιασμό και την παροχή εκπαιδευτικών προγραμμάτων που θεωρούν ολόκληρη τη διαδικασία ως διασυνδεδεμένο σύστημα. Αντί να επικεντρώνεται σε απομονωμένα μέρη, υπογραμμίζει τις σχέσεις και τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ διαφορετικών συστατικών για την επίτευξη ενός επιθυμητού μαθησιακού αποτελέσματος. Σκεφτείτε το ως σχεδιάζοντας μια καλά λιπαρή μηχανή όπου κάθε μέρος λειτουργεί μαζί ομαλά για να παράγει το τελικό προϊόν (μαθητής μαθητών).

Βασικές έννοιες στο πλαίσιο της προσέγγισης των συστημάτων της διδασκαλίας περιλαμβάνουν:

* εισόδους: Αυτοί είναι οι πόροι που μπαίνουν στο σύστημα. Αυτό περιλαμβάνει τον εκπαιδευόμενο (τις προηγούμενες γνώσεις, τις ικανότητές τους και τα κίνητρα), τους μαθησιακούς στόχους, τα εκπαιδευτικά υλικά, την εμπειρογνωμοσύνη των εκπαιδευτικών και το μαθησιακό περιβάλλον.

* Διαδικασίες: Αυτές είναι οι δραστηριότητες και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για τη μετατροπή των εισροών σε εξόδους. Αυτό περιλαμβάνει την επιλογή των κατάλληλων στρατηγικών διδασκαλίας, την παροχή διδασκαλίας, την παροχή ανατροφοδότησης και την αξιολόγηση της μάθησης. Αυτός είναι ο πυρήνας της διαδικασίας διδασκαλίας - επιλέγοντας τις σωστές στρατηγικές και μεθόδους για την παροχή του περιεχομένου.

* Έξοδοι: Αυτά είναι τα αποτελέσματα του εκπαιδευτικού συστήματος. Αυτό περιλαμβάνει κυρίως το επίτευγμα των μαθητών (γνώσεις, δεξιότητες, στάσεις), αλλά μπορεί επίσης να περιλαμβάνει άλλα πράγματα όπως η ικανοποίηση των μαθητών, η ικανοποίηση των εκπαιδευτικών και η σχέση κόστους-αποτελεσματικότητας.

* Ανατροφοδότηση: Αυτό είναι ζωτικής σημασίας για τη συνεχή βελτίωση. Η ανατροφοδότηση συγκεντρώνεται από διάφορες πηγές (αξιολογήσεις μαθητών, παρατηρήσεις εκπαιδευτικών, αξιολογήσεις προγραμμάτων) και χρησιμοποιείται για την προσαρμογή των εισροών και των διαδικασιών για τη βελτιστοποίηση της αποτελεσματικότητας του συστήματος. Πρόκειται για μια κυκλική διαδικασία - οι πληροφορίες που συλλέγονται στην έξοδο τροφοδοτούνται πίσω στη διαδικασία για τη βελτίωση του συστήματος.

* αλληλεξάρτηση: Όλα τα στοιχεία του συστήματος είναι διασυνδεδεμένα και αλληλένδετα. Μια αλλαγή σε ένα μέρος του συστήματος πιθανότατα θα επηρεάσει άλλα μέρη. Για παράδειγμα, εάν οι μαθητές δεν έχουν την απαραίτητη προηγούμενη γνώση (εισροή), οι εκπαιδευτικές διαδικασίες μπορεί να χρειαστεί να προσαρμοστούν για να αντιμετωπιστούν αυτή η ανεπάρκεια.

* Ολιστική προβολή: Η προσέγγιση των συστημάτων δίνει έμφαση σε μια ολιστική άποψη για ολόκληρη την εκπαιδευτική διαδικασία, λαμβάνοντας υπόψη όλους τους σχετικούς παράγοντες και τις αλληλεπιδράσεις τους. Μετακινείται πέρα από την εστίαση μόνο στην παράδοση περιεχομένου και θεωρεί τον εκπαιδευόμενο, τον δάσκαλο, το πλαίσιο και το μαθησιακό περιβάλλον ως κρίσιμα συστατικά.

Στην πράξη, η προσέγγιση των συστημάτων περιλαμβάνει:

* Καθορισμός σαφών στόχων μάθησης: Ποιες συγκεκριμένες γνώσεις, δεξιότητες και στάσεις πρέπει να αποκτήσουν οι μαθητές;

* Ανάλυση χαρακτηριστικών μαθητών: Ποιες είναι οι προηγούμενες γνώσεις των μαθητών, οι μορφές μάθησης και τα κίνητρα;

* Επιλογή κατάλληλων στρατηγικών και μεθόδων διδασκαλίας: Πώς θα επιτευχθούν καλύτερα οι μαθησιακοί στόχοι;

* Ανάπτυξη εκπαιδευτικών υλικών: Ποια υλικά χρειάζονται για την υποστήριξη της μάθησης;

* Εφαρμογή της εντολής: Παρέχοντας τις οδηγίες και παρέχοντας υποστήριξη στους εκπαιδευόμενους.

* Αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της διδασκαλίας: Αξιολόγηση του επιτεύγματος των μαθητών και την πραγματοποίηση προσαρμογών ανάλογα με τις ανάγκες.

Με την εφαρμογή της προσέγγισης των συστημάτων, οι εκπαιδευτικοί μπορούν να δημιουργήσουν πιο αποτελεσματικά και αποτελεσματικά εκπαιδευτικά προγράμματα που καλύπτουν τις ανάγκες των εκπαιδευομένων και επιτυγχάνουν τα επιθυμητά μαθησιακά αποτελέσματα με πιο εστιασμένο και στοχευμένο τρόπο.