Ποια είναι τα μειονεκτήματα των DRGs;

Οι ομάδες που σχετίζονται με τη διάγνωση (DRGs) είναι ένα σύστημα για την ταξινόμηση των νοσοκομειακών νοσοκομειακών ασθενών σε κατηγορίες με σκοπό την επιστροφή χρημάτων. Ενώ προορίζεται να ελέγχει το κόστος και να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα, τα DRG έχουν πολλά μειονεκτήματα:

* υποεκμετάλλευση και upcoding: Τα νοσοκομεία ενδέχεται να ενθαρρύνονται να παρέχουν λιγότερη προσοχή από ό, τι απαιτείται ιατρικά για να διατηρηθούν το κόστος στο όριο αποζημίωσης DRG (υποεκμετάλλευση). Αντίθετα, θα μπορούσαν να "διαγνώσουν" διαγνώσεις για να λάβουν υψηλότερες πληρωμές για πιο δαπανηρά DRGs (upcoding). Και οι δύο πρακτικές θέτουν σε κίνδυνο τη φροντίδα των ασθενών.

* Παιχνίδι το σύστημα: Τα νοσοκομεία μπορούν να παραδεχτούν τους ασθενείς για μικρότερες παραμονές από ό, τι οι ιατρικά κατάλληλοι για να αποφευχθεί η υπέρβαση της πληρωμής DRG, οδηγώντας σε πρόωρες απορρίψεις και πιθανές επιπλοκές. Θα μπορούσαν επίσης να επικεντρωθούν στη θεραπεία των ασθενών σε DRG που αποδίδουν υψηλότερες επιστροφές, ενδεχομένως να παραμελούν τους ασθενείς που απαιτούν πιο σύνθετη και λιγότερο κερδοφόρα φροντίδα.

* Έλλειψη ευελιξίας και ατομικότητας: Τα DRG είναι κατηγορηματικά, παραλείποντας να υπολογίσουν τη μεγάλη διακύμανση των συνθηκών και των αναγκών του ασθενούς μέσα σε μία μόνο διάγνωση. Οι συγκεκριμένες περιστάσεις, οι συννοσηρότητες και η διάρκεια παραμονής του ασθενούς δεν αντικατοπτρίζονται πάντοτε πλήρως στο σταθερό ποσοστό αποζημίωσης.

* Αντίσταση για πρόληψη και περίθαλψη εξωτερικών ασθενών: Το σύστημα DRG επικεντρώνεται κυρίως στην περίθαλψη των ασθενών, ενδεχομένως αποθαρρύνοντας τις επενδύσεις σε προληπτικές υπηρεσίες περίθαλψης και εξωτερικών ασθενών που θα μπορούσαν να μειώσουν τις εισαγωγές νοσοκομείων και το συνολικό κόστος.

* Αυξημένο διοικητικό βάρος: Το σύνθετο σύστημα κωδικοποίησης DRG απαιτεί εκτεταμένη τεκμηρίωση και διοικητική εργασία, εκτρέποντας πόρους από την άμεση φροντίδα των ασθενών. Αυτό προσθέτει στα γενικά έξοδα του νοσοκομείου.

* Εστίαση στην ποσότητα έναντι της ποιότητας: Η έμφαση στη συγκράτηση του κόστους μπορεί να ενθαρρύνει την εστίαση στον αριθμό των ασθενών που υποβλήθηκαν σε θεραπεία και όχι στην ποιότητα της παρέχονται. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε συμβιβασμένα αποτελέσματα των ασθενών.

* Περιφερειακές παραλλαγές: Το ίδιο DRG μπορεί να περιλαμβάνει διαφορετικά επίπεδα έντασης πόρων ανάλογα με τη γεωγραφική θέση (π.χ. κόστος εργασίας, προμήθειες). Αυτό καθιστά το σύστημα λιγότερο δίκαιο.

* Περιορισμένη κάλυψη ορισμένων προϋποθέσεων: Ορισμένες πολύπλοκες συνθήκες ή ανάγκες μακροχρόνιας περίθαλψης ενδέχεται να μην καλύπτονται επαρκώς από το υπάρχον σύστημα DRG, οδηγώντας σε οικονομικές επιβαρύνσεις για νοσοκομεία και ασθενείς.

Συνοπτικά, ενώ οι DRG στοχεύουν στον έλεγχο του κόστους της υγειονομικής περίθαλψης, έχουν ακούσιες συνέπειες που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο την ποιότητα και την ισότητα της φροντίδας των ασθενών. Το σύστημα απαιτεί συνεχή παρακολούθηση, προσαρμογή και ενδεχομένως θεμελιώδη μεταρρύθμιση για να μετριάσει αυτά τα μειονεκτήματα.