Πώς έγινε η αποθήκευση δεδομένων σε έναν οργανισμό πριν από 10 χρόνια;

Η αποθήκευση δεδομένων σε οργανισμούς πριν από 10 χρόνια (περίπου το 2013) ήταν ένα μείγμα τεχνολογιών, με σημαντική εξάρτηση από την υποδομή των εγκαταστάσεων και την υιοθεσία του νέφους:

Κυρίαρχες τεχνολογίες:

* on-premises san/nas: Τα δίκτυα αποθήκευσης (SANS) και το αποθηκευμένο στο δίκτυο (NAS) ήταν οι εργασιακές μηχανές. Αυτές ήταν μεγάλες, φυσικές συστοιχίες αποθήκευσης που στεγάζονται στο κέντρο δεδομένων του οργανισμού, που συνδέονται μέσω δικτύων υψηλής ταχύτητας (όπως το κανάλι Fiber for SANS). Προσέφεραν κεντρική διαχείριση αποθήκευσης και σχετικά υψηλή απόδοση για το χρόνο.

* Αποθήκευση απευθείας σύνδεσης (DAS): Οι μεμονωμένοι διακομιστές συχνά είχαν τους δικούς τους τοπικούς σκληρούς δίσκους ή SSDs για άμεση αποθήκευση. Αυτό ήταν λιγότερο αποτελεσματικό για την ανταλλαγή δεδομένων, αλλά απλούστερη για την εφαρμογή για μικρότερες αναπτύξεις.

* Δημιουργία αντιγράφων ασφαλείας: Οι δίσκοι ταινίας παρέμειναν ένα κρίσιμο στοιχείο για την αρχειοθέτηση και αντίγραφα ασφαλείας μακροπρόθεσμων δεδομένων. Ενώ είναι πιο αργό από το δίσκο, η ταινία προσέφερε έναν οικονομικά αποδοτικό τρόπο για την αποθήκευση μεγάλων ποσοτήτων δεδομένων εκτός σύνδεσης.

* iscsi: Το Internet Small Computer System Interface έγινε όλο και πιο διαδεδομένη, επιτρέποντας τη σύνδεση με βάση το IP σε συστοιχίες αποθήκευσης, προσφέροντας μια πιο ευέλικτη εναλλακτική λύση στο κανάλι Fiber.

* Πρώιμη αποθήκευση σύννεφων: Οι υπηρεσίες αποθήκευσης cloud όπως το Amazon S3, το Azure Blob Storage και το Google Cloud Storage αναδύθηκαν, αλλά δεν είχαν ακόμη υιοθετηθεί τόσο ευρέως όπως είναι σήμερα. Πολλοί οργανισμοί πειραματίζονταν μαζί τους για συγκεκριμένες περιπτώσεις χρήσης (π.χ. αντίγραφα ασφαλείας, αρχειοθέτηση) ή για λιγότερο ευαίσθητα δεδομένα.

* Virtualization: Η εικονικοποίηση του διακομιστή έγινε όλο και πιο κοινή, οδηγώντας σε πιο αποτελεσματική χρήση του φυσικού υλικού, αλλά η εικονικοποίηση αποθήκευσης εξακολουθούσε να εξελίσσεται.

Βασικές διαφορές από σήμερα:

* Λιγότερη εξάρτηση από το σύννεφο: Το Cloud Storage ήταν ένας μικρότερος παίκτης σε σύγκριση με την τρέχουσα κυριαρχία του. Τα περισσότερα δεδομένα κατοικούσαν στο χώρο.

* πιο αργές ταχύτητες: Ενώ οι ταχύτητες βελτιώνονταν, ήταν γενικά πιο αργές από τα τρέχοντα πρότυπα.

* υψηλότερο κόστος: Οι υποδομές επί τόπου απαιτούσαν σημαντικές προκαταβολικές κεφαλαιουχικές δαπάνες για υλικό, συντήρηση και στελέχωση.

* Λιγότερη αυτοματοποίηση: Οι εργασίες διαχείρισης δεδομένων ήταν συχνά πιο χειροκίνητες, βασιζόμενες λιγότερο στα εργαλεία αυτοματισμού και ενορχήστρωσης.

* Περιορισμένη επεκτασιμότητα: Η χωρητικότητα αποθήκευσης κλιμάκωσης απαιτεί σημαντικό σχεδιασμό και αναβαθμίσεις φυσικού υλικού. Η εγγενής επεκτασιμότητα του Cloud δεν ήταν τόσο άμεσα διαθέσιμη.

* Ασφάλεια δεδομένων: Οι πρακτικές ασφαλείας ήταν λιγότερο ώριμες στο σύννεφο και στις εγκαταστάσεις, με πιθανές ευπάθειες και στα δύο περιβάλλοντα.

Εν ολίγοις, η αποθήκευση δεδομένων πριν από 10 χρόνια ήταν ένα πιο φυσικό, λιγότερο αυτοματοποιημένο και λιγότερο κεντρικό τοπίο από αυτό που βλέπουμε σήμερα. Η μετατόπιση προς τις λύσεις που βασίζονται σε σύννεφο και η αυξημένη αυτοματοποίηση έχει αλλάξει θεμελιωδώς το τοπίο αποθήκευσης από τότε.