* βάθος bit: Το υψηλότερο βάθος bit (π.χ. 24-bit έναντι 16-bit) σημαίνει περισσότερα δεδομένα ανά δείγμα, με αποτέλεσμα μεγαλύτερα μεγέθη αρχείων.
* Ραθμός δειγματοληψίας: Οι υψηλότεροι ρυθμοί δειγματοληψίας (π.χ., 48kHz έναντι 44.1kHz) σημαίνουν περισσότερα δείγματα ανά δευτερόλεπτο, οδηγώντας σε μεγαλύτερα αρχεία.
* Αριθμός καναλιών: Τα αρχεία στερεοφωνικών (2 καναλιών) είναι μεγαλύτερα από τα αρχεία Mono (1 καναλιού).
* συμπίεση: Η συμπίεση χωρίς απώλειες (όπως το FLAC ή το ALAC) διατηρεί όλα τα δεδομένα ήχου, αλλά έχει ως αποτέλεσμα μικρότερα αρχεία από τις μη συμπιεσμένες μορφές (όπως το WAV). Η συμπίεση Lossy (όπως MP3 ή AAC) απορρίπτει ορισμένα δεδομένα ήχου για μικρότερα μεγέθη αρχείων αλλά χαμηλότερη ποιότητα.
* Μήκος του ήχου: Τα μεγαλύτερα αρχεία ήχου θα είναι πάντα μεγαλύτερα από τα μικρότερα, ανεξάρτητα από τη μορφή.
Οι μορφές όπως το WAV (μη συμπιεσμένο) μπορεί να είναι πολύ μεγάλες. Ωστόσο, ακόμη και ένα αρχείο WAV θα είναι μικρότερο από ένα παρόμοιο μακρύ αρχείο σε βάθος υψηλότερου bit, ρυθμό δειγματοληψίας ή μη συμπιεσμένη μορφή. Δεν υπάρχει ενιαία "βαρύτερη" μορφή. Είναι θέμα των ρυθμίσεων που χρησιμοποιούνται σε μια μορφή.
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα