* αλληγορία: Το έργο είναι μια ισχυρή αλληγορία για την αποικιοκρατία, την καταπίεση και τον αγώνα για ταυτότητα. Οι χαρακτήρες και οι ενέργειές τους αντιπροσωπεύουν ευρύτερες έννοιες και δυνάμεις. Για παράδειγμα, ο Ti-Jean ενσωματώνει την ανθεκτικότητα και την πονηριά ενάντια στη συντριπτική δύναμη, ενώ ο Bolom αντιπροσωπεύει την εκμεταλλευτική αποικιακή δύναμη.
* Μύθος και λαογραφία: Ο Walcott αντλεί έντονα τη λαογραφία και τη μυθολογία της Καραϊβικής, συγκεκριμένα τις παραδόσεις της Αντίλης. Η παρουσία του διαβόλου και οι υπερφυσικές του δυνάμεις, η χρήση της αφήγησης και της μαγείας και η συνολική ατμόσφαιρα συνδέονται με μια πλούσια προφορική παράδοση. Αυτό προσθέτει βάθος και αντηχεί με το πολιτιστικό πλαίσιο.
* Δραματική ειρωνεία: Το κοινό συχνά κατανοεί τις συνέπειες των ενεργειών και των λέξεων του διαβόλου πριν από τους χαρακτήρες, αυξάνοντας την ένταση και την αγωνία. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στα παιχνίδια του διαβόλου και τη χειραγώγηση των αδελφών.
* Συμβολισμός: Πολλά στοιχεία στο παιχνίδι κρατούν συμβολικό βάρος. Το πεδίο ζαχαροκάλαμου αντιπροσωπεύει την εκμετάλλευση της γης και του λαού της. Οι διαφορετικοί αδελφοί συμβολίζουν διαφορετικές προσεγγίσεις στην αντίσταση. Ο ίδιος ο διάβολος συμβολίζει διάφορες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένου του πειρασμού, της αποικιοκρατίας και της σαγηνευτικής δύναμης του κακού. Ακόμη και τα ονόματα είναι συμβολικά, με το "Bolom" να υπονοεί τόσο έναν αποικιακό καταπιεστή όσο και τη δύναμη της φύσης.
* Μεταφορά και simile: Ο Walcott χρησιμοποιεί ζωντανή και υποβλητική γλώσσα γεμάτη με μεταφορές και προσομοιώσεις για να ζωγραφίσει μια εικόνα της ρύθμισης και των εσωτερικών ζωών των χαρακτήρων. Για παράδειγμα, η περιγραφή του τοπίου και οι εικόνες των δυνάμεων του διαβόλου χρησιμοποιούν συχνά εικονιστική γλώσσα.
* ΠΡΟΒΟΛΗ: Ορισμένα γεγονότα ή διάλογοι υπονοούν τις μελλοντικές εξελίξεις, δημιουργώντας πρόβλεψη και αγωνία. Οι πρώτες αλληλεπιδράσεις μεταξύ των αδελφών και του διαβόλου προβάλλουν τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν.
* επανάληψη και παραλληλισμός: Η δομή του παιχνιδιού, ιδιαίτερα οι επαναλαμβανόμενες αντιπαραθέσεις μεταξύ των αδελφών και του διαβόλου, χρησιμοποιεί επανάληψη και παραλληλισμό για να τονίσει τα βασικά θέματα και να δημιουργήσει μια αίσθηση κυκλικού αγώνα.
* Δραματικός μονόλογος: Ο διάβολος χρησιμοποιεί συχνά δραματικούς μονόλογους για να αποκαλύψει τη δική του προοπτική και να χειριστεί τους αδελφούς. Αυτοί οι μονόλογοι προσφέρουν μια εικόνα για τα κίνητρά του και προσθέτουν στην ψυχολογική πολυπλοκότητα του παιχνιδιού.
* Χρήση της γλώσσας: Ο Walcott συνδυάζει αριστοκρατικά τα αγγλικά και το Patois (Creole Creole) για να αντικατοπτρίζει τη γλωσσική ποικιλομορφία και την πολιτισμική υβριδότητα της Καραϊβικής. Η ίδια η επιλογή της γλώσσας γίνεται λογοτεχνική συσκευή, υπογραμμίζοντας το πολιτιστικό πλαίσιο και τις ταυτότητες των χαρακτήρων.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτές οι συσκευές είναι διασυνδεδεμένες και συνεργάζονται για να δημιουργήσουν το συνολικό αποτέλεσμα του *Ti-Jean και των αδελφών του *. Η ισχύς του παιχνιδιού δεν έγκειται μόνο σε μεμονωμένες συσκευές αλλά στην επιδέξια ενορχήστρωση για να μεταδώσει ένα βαθύ μήνυμα σχετικά με την εξουσία, την αντίσταση και την ταυτότητα σε ένα μεταπολεμικό πλαίσιο.
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα