* Αναφορές κυττάρων ως είσοδος: Οι τύποι και οι λειτουργίες λαμβάνουν αναφορές κυττάρων (π.χ. A1, B2, C10) ως είσοδο. Αυτό επιτρέπει στον τύπο να χρησιμοποιεί τις * τιμές * που περιέχονται σε αυτά τα κύτταρα για υπολογισμούς. Για παράδειγμα, `=a1+b1` προσθέτει τις τιμές στα κύτταρα a1 και b1.
* Αναφορές κυττάρων ως έξοδος: Το αποτέλεσμα μιας φόρμουλας ή μιας συνάρτησης εμφανίζεται τυπικά σε ένα κελί. Ο ίδιος ο τύπος εισάγεται σε ένα κελί και το κελί δείχνει τότε το υπολογιζόμενο αποτέλεσμα.
* Κύρια κυψελών ως είσοδος: Οι λειτουργίες μπορούν να λειτουργούν σε περιοχές κυττάρων. Ένα εύρος είναι μια ομάδα παρακείμενων κυττάρων (π.χ. Α1:Α10, που περιλαμβάνει κύτταρα Α1 έως Α10). Για παράδειγμα, `=άθροισμα (a1:a10)` Συμμετείχε σε όλες τις τιμές σε αυτό το εύρος.
* Αναφορές κυττάρων σε σύμπλοκες φόρμουλες: Οι τύποι μπορεί να είναι πολύ περίπλοκες, ενσωματώνοντας πολλαπλές λειτουργίες και ένθετες αναφορές κυττάρων. Αυτό επιτρέπει περίπλοκους υπολογισμούς και χειρισμό δεδομένων σε διάφορα κύτταρα σε ένα υπολογιστικό φύλλο. Κάθε αναφορά κυττάρων παίζει ρόλο στην κατεύθυνση του υπολογισμού.
* Δυναμικές ενημερώσεις: Η ομορφιά των αναφορών κυττάρων είναι ότι είναι *δυναμικές *. Εάν η τιμή σε ένα κύτταρο που αναφέρεται από έναν τύπο αλλάζει, ο τύπος υπολογίζει αυτόματα και ενημερώνει το αποτέλεσμα στο κύτταρο που περιέχει τον τύπο. Αυτό είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό που κάνει τα υπολογιστικά φύλλα τόσο ισχυρά για την ανάλυση δεδομένων.
Εν ολίγοις, τα κύτταρα είναι τα θεμελιώδη δομικά στοιχεία που λειτουργούν οι τύποι και οι λειτουργίες - παρέχουν τα δεδομένα εισόδου και λαμβάνουν τα αποτελέσματα εξόδου, δημιουργώντας ένα δυναμικό και διασυνδεδεμένο σύστημα υπολογισμών εντός του υπολογιστικού φύλλου.
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα