Τι είναι μια διαδικασία στην κωδικοποίηση και πώς χρησιμοποίησε τις γλώσσες προγραμματισμού;

Στην κωδικοποίηση, μια διαδικασία (επίσης γνωστή ως υπορουτίνα, υποπρόγραμμα, λειτουργία ή μέθοδος ανάλογα με τη γλώσσα προγραμματισμού και το πλαίσιο) είναι ένα μπλοκ κώδικα που εκτελεί μια συγκεκριμένη εργασία. Είναι ένας τρόπος για να οργανώσετε και να επαναχρησιμοποιήσετε τον κώδικα, καθιστώντας τα προγράμματα πιο αρθρωτά, ευανάγνωστα και διατηρήσιμα.

Ακολουθεί μια ανάλυση του τρόπου με τον οποίο χρησιμοποιούνται οι διαδικασίες:

Βασικά χαρακτηριστικά:

* Modularity: Οι διαδικασίες καταρρέουν ένα μεγάλο πρόγραμμα σε μικρότερες, διαχειρίσιμες μονάδες. Κάθε διαδικασία επικεντρώνεται σε μια ενιαία, σαφώς καθορισμένη εργασία.

* επαναχρησιμοποίηση: Μόλις γραφτεί μια διαδικασία, μπορεί να καλείται (ή να επικαλείται) από πολλαπλά μέρη εντός του προγράμματος χωρίς να ξαναγράψει τον κώδικα. Αυτό εξοικονομεί χρόνο και μειώνει την απόλυση.

* αφαίρεση: Οι διαδικασίες κρύβουν τις εσωτερικές λεπτομέρειες της εφαρμογής τους. Ο χρήστης πρέπει μόνο να γνωρίζει πώς να καλέσει τη διαδικασία και τι επιστρέφει (αν όχι), όχι πώς λειτουργεί εσωτερικά.

* Οργανισμός: Οι διαδικασίες βελτιώνουν την αναγνωσιμότητα και την οργάνωση του κώδικα με την ομαδοποίηση του σχετικού κώδικα μαζί.

Πώς χρησιμοποιούνται οι διαδικασίες:

1. Ορισμός: Μια διαδικασία είναι πρώτη *καθορισμένη *. Αυτό περιλαμβάνει την παροχή ενός ονόματος και τον προσδιορισμό του κώδικα που εκτελεί. Ο ορισμός περιλαμβάνει συχνά:

* Όνομα: Ένα μοναδικό αναγνωριστικό για τη διαδικασία.

* Παράμετροι (ή επιχειρήματα): Τιμές εισόδου που αποδέχεται η διαδικασία. Αυτά επιτρέπουν στη διαδικασία να λειτουργεί με διαφορετικά δεδομένα κάθε φορά που ονομάζεται.

* τιμή επιστροφής (προαιρετική): Μια τιμή που η διαδικασία στέλνει πίσω στο τμήμα του προγράμματος που το ονόμασε. Ορισμένες διαδικασίες δεν επιστρέφουν τίποτα (συχνά ονομάζονται "κενές" διαδικασίες ή "υπορουτίνες").

* σώμα: Ο πραγματικός κώδικας που εκτελεί την εργασία.

2. κλήση/επίκληση: Αφού καθοριστεί μια διαδικασία, ονομάζεται * ή * επικαλείται * από άλλα μέρη του προγράμματος. Όταν μια διαδικασία καλείται:

* Ο έλεγχος μεταφέρεται στη διαδικασία.

* Ο κωδικός της διαδικασίας εκτελείται.

* Εάν η διαδικασία έχει παραμέτρους, οι τιμές αυτών των παραμέτρων μεταβιβάζονται στη διαδικασία.

* Εάν η διαδικασία επιστρέψει μια τιμή, η τιμή αυτή μεταβιβάζεται στον καλούντα.

* Ο έλεγχος επιστρέφεται στο σημείο του προγράμματος όπου ονομάστηκε η διαδικασία.

Παράδειγμα (Python):

`` `Python

Ορισμός διαδικασίας (λειτουργία στο Python)

def calculate_area (μήκος, πλάτος):

"" "Υπολογίζει την περιοχή ενός ορθογωνίου." ""

περιοχή =μήκος * πλάτος

επιφάνεια επιστροφής

Διαδικασία κλήσης

rectangle_length =10

rectangle_width =5

Περιοχή =calculate_area (rectangle_length, rectangle_width) # Κλήση της διαδικασίας

εκτύπωση (F "Η περιοχή του ορθογωνίου είναι:{περιοχή}") # έξοδος:Η περιοχή του ορθογωνίου είναι:50

`` `

Σε αυτό το παράδειγμα:

* `calculate_area` είναι το όνομα της διαδικασίας (συνάρτηση).

* `Μήκος 'και` πλάτος` είναι παράμετροι.

* `Area =μήκος * Το πλάτος` είναι το σώμα της διαδικασίας.

* `Επιστροφή Περιοχή` Επιστρέφει την υπολογιζόμενη περιοχή.

Οι διαδικασίες είναι θεμελιώδεις για τον δομημένο προγραμματισμό και χρησιμοποιούνται εκτενώς σε όλες σχεδόν τις γλώσσες προγραμματισμού, αν και η συγκεκριμένη σύνταξη και ορολογία τους μπορεί να ποικίλει. Είναι απαραίτητα για τη συγγραφή αποτελεσματικού, καλά οργανωμένου και διατηρήσιμου κώδικα.