Γιατί τα πρότυπα δικτύου χωρίζονται σε στρώματα;

Τα πρότυπα δικτύου χωρίζονται σε στρώματα για να επιτευχθούν αρκετοί βασικοί στόχοι:

* modularity και αφαίρεση: Η στρώση διασπά τη διεργασία της επικοινωνίας δικτύου σε μικρότερα, πιο διαχειρίσιμα κομμάτια. Κάθε στρώμα έχει μια συγκεκριμένη λειτουργία και οι προγραμματιστές μπορούν να επικεντρωθούν στην εφαρμογή αυτής της λειτουργίας χωρίς να χρειάζεται να κατανοήσουν τις λεπτομέρειες των άλλων στρωμάτων. Αυτό απλοποιεί το σχεδιασμό, την υλοποίηση και τη συντήρηση. Οι αλλαγές σε ένα στρώμα δεν απαιτούν απαραιτήτως αλλαγές σε άλλους, καθιστώντας το σύστημα πιο ισχυρό και ευέλικτο.

* Τυποποίηση και διαλειτουργικότητα: Η στρώση επιτρέπει στους διαφορετικούς προμηθευτές να εφαρμόζουν ανεξάρτητα κάθε στρώμα, εφόσον προσκολλώνται στο πρότυπο του στρώματος. Αυτό ενισχύει τη διαλειτουργικότητα, επιτρέποντας διαφορετικές συσκευές και συστήματα από διαφορετικούς κατασκευαστές να επικοινωνούν αποτελεσματικά στο δίκτυο. Κάθε στρώμα μπορεί να έχει τα δικά του πρότυπα, προωθώντας τον ανταγωνισμό και την καινοτομία μέσα σε αυτό το συγκεκριμένο στρώμα.

* Ευελιξία και επεκτάσεις: Η πολυεπίπεδη αρχιτεκτονική επιτρέπει την ευκολότερη εξέλιξη και την προσαρμογή των τεχνολογιών δικτύου. Οι νέες τεχνολογίες ή πρωτόκολλα μπορούν να προστεθούν ή να αντικατασταθούν μέσα σε ένα συγκεκριμένο στρώμα χωρίς να επηρεάζουν άλλα στρώματα. Αυτό επιτρέπει στα δίκτυα να εξελίσσονται χωρίς να απαιτούν πλήρη αναθεώρηση.

* Απομόνωση σφαλμάτων και σφαλμάτων: Όταν προκύψει πρόβλημα, η απομόνωση του ελαττωματικού επιπέδου είναι σημαντικά ευκολότερη. Αυτό επιταχύνει την αντιμετώπιση προβλημάτων και συντήρησης, καθώς οι προγραμματιστές μπορούν να εστιάσουν τις προσπάθειές τους σε ένα συγκεκριμένο τμήμα της στοίβας δικτύου.

* Απόδοση και βελτιστοποίηση πόρων: Με τη διαίρεση των καθηκόντων μεταξύ των στρωμάτων, οι πόροι μπορούν να χρησιμοποιηθούν πιο αποτελεσματικά. Για παράδειγμα, ένα στρώμα μπορεί να χειριστεί την ανίχνευση και τη διόρθωση σφαλμάτων, ενώ ένα άλλο στρώμα επικεντρώνεται στη δρομολόγηση. Αυτή η εξειδίκευση μεγιστοποιεί την αποτελεσματικότητα κάθε στρώματος.

Στην ουσία, η στρωμένη προσέγγιση παρέχει μια δομημένη, οργανωμένη και κλιμακούμενη αρχιτεκτονική για την επικοινωνία δικτύου. Απλοποιεί πολύπλοκες διαδικασίες, προάγει τη διαλειτουργικότητα και επιτρέπει ευκολότερη συντήρηση και μελλοντική ανάπτυξη. Το πιο συνηθισμένο μοντέλο είναι το μοντέλο OSI επτά επιπέδων, αν και το πιο πρακτικό (και ευρέως χρησιμοποιούμενο) μοντέλο TCP/IP χρησιμοποιεί μια αφαίρεση τεσσάρων στρωμάτων. Και οι δύο επιτυγχάνουν τους ίδιους θεμελιώδεις στόχους μέσω διαφορετικών οργανωτικών προγραμμάτων.