Μπορεί το δίκτυο να μην είναι ευέλικτο;

Τα δίκτυα peer-to-peer (P2P) δεν είναι εγγενώς άκαμπτα, αλλά η ευελιξία τους είναι διαφορετική από εκείνη των δικτύων πελάτη-διακομιστή. Η ευελιξία εξαρτάται από τη συγκεκριμένη εφαρμογή και τους στόχους του δικτύου P2P.

περιοχές όπου τα δίκτυα P2P μπορούν να είναι λιγότερο ευέλικτες:

* Κεντρικό έλεγχο: Ενώ το ιδανικό του P2P είναι η αποκέντρωση, πολλές υλοποιήσεις έχουν κάποιο βαθμό κεντρικού ελέγχου, είτε μέσω ενός κόμβου bootstrap είτε ενός συγκεκριμένου αλγορίθμου που υπαγορεύει τον τρόπο σύνδεσης των συνομηλίκων. Αυτό μπορεί να περιορίσει την ευελιξία σε σύγκριση με ένα πλήρως αποκεντρωμένο σύστημα.

* Επιμελητικότητα: Η κλιμάκωση ενός δικτύου P2P σε πολύ μεγάλο αριθμό συνομηλίκων μπορεί να είναι προκλητική. Η διατήρηση της συνεπής συνδεσιμότητας και η αποτελεσματική κατανομή των πόρων καθίσταται πιο δύσκολη καθώς αυξάνεται ο αριθμός των κόμβων.

* Ασφάλεια: Η ασφάλεια μπορεί να αποτελέσει σημαντική πρόκληση στα δίκτυα P2P. Η έλλειψη κεντρικής αρχής καθιστά δυσκολότερη την εφαρμογή ισχυρών μέτρων ασφαλείας και την προστασία από τις επιθέσεις. Αυτή η έλλειψη ασφάλειας μπορεί να περιορίσει την ευελιξία όσον αφορά τις εφαρμογές που μπορούν να εκτελούνται με ασφάλεια.

* Αξιοπιστία: Η αξιοπιστία ενός δικτύου P2P εξαρτάται από τη διαθεσιμότητα των συνομηλίκων του. Εάν πολλοί συνομηλίκοι πάνε εκτός σύνδεσης, η συνολική διαθεσιμότητα και η λειτουργικότητα του δικτύου μπορεί να επηρεαστεί σοβαρά.

* Διαχείριση περιεχομένου: Η διαχείριση και η οργάνωση περιεχομένου σε ένα δίκτυο P2P μπορεί να είναι πολύπλοκη, ειδικά σε μεγαλύτερα δίκτυα. Η εύρεση συγκεκριμένων πληροφοριών ή η εξασφάλιση της ακεραιότητας των δεδομένων μπορεί να είναι πιο δύσκολη από ό, τι στα συστήματα πελάτη-διακομιστή.

περιοχές όπου τα δίκτυα P2P * μπορούν να είναι ευέλικτες:

* Εύκολη είσοδος και έξοδος: Οι συνομηλίκοι μπορούν γενικά να συμμετάσχουν και να αφήσουν εύκολα ένα δίκτυο P2P χωρίς να απαιτούν άδεια από μια κεντρική αρχή.

* Αποκεντρωμένη αρχιτεκτονική: Η αποκεντρωμένη φύση σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανένα σημείο αποτυχίας. Εάν ένας ομότιμος πέσει κάτω, το δίκτυο μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί.

* προσαρμοστικότητα στις μεταβαλλόμενες συνθήκες: Ένα καλά σχεδιασμένο δίκτυο P2P μπορεί να προσαρμοστεί στις αλλαγές στην τοπολογία του δικτύου και στη διαθεσιμότητα από ομοτίμους.

* Δυναμική κατανομή πόρων: Οι πόροι (εύρος ζώνης, αποθήκευση, δύναμη επεξεργασίας) μπορούν να μοιραστούν δυναμικά μεταξύ των συνομηλίκων με βάση την ανάγκη.

Εν ολίγοις, η ευελιξία ενός δικτύου P2P είναι ένα συμβιβασμό. Τα πλεονεκτήματα της αποκέντρωσης και της εύκολης πρόσβασης έρχονται με προκλήσεις στην επεκτασιμότητα, την ασφάλεια και την αξιοπιστία. Το αν ένα δίκτυο P2P είναι "ευέλικτο" εξαρτάται από τις συγκεκριμένες απαιτήσεις της εφαρμογής και των επιλογών σχεδιασμού που πραγματοποιούνται στην οικοδόμηση του δικτύου. Για ορισμένες εφαρμογές, είναι εξαιρετικά ευέλικτο και κατάλληλο. Για άλλους, μια αρχιτεκτονική πελάτη-διακομιστή μπορεί να είναι μια καλύτερη επιλογή.