Ποια διάταξη δικτύου υπολογιστών χρησιμοποιεί μια τράπεζα;

Οι τράπεζες χρησιμοποιούν συνήθως μια διάταξη του δικτύου , συνδυάζοντας στοιχεία αρκετών κοινών αρχιτεκτονικών δικτύων για να καλύψουν τις συγκεκριμένες ανάγκες τους:

1. Αρχιτεκτονική πελάτη-διακομιστή: Αυτό αποτελεί το θεμέλιο των περισσότερων τραπεζικών συστημάτων. Οι πελάτες (πελάτες, οι υπεύθυνοι, οι ATMs) υπηρεσίες πρόσβασης που παρέχονται από κεντρικούς διακομιστές. Αυτό επιτρέπει την ισχυρή ασφάλεια, την κεντρική διαχείριση δεδομένων και την αποτελεσματική χρήση των πόρων.

2. Δίκτυο peer-to-peer (P2P): Οι συνδέσεις P2P χρησιμοποιούνται για ορισμένες εργασίες όπως η ανταλλαγή δεδομένων μεταξύ κλάδων ή τμημάτων. Επιτρέπει την άμεση επικοινωνία μεταξύ των συνομηλίκων, παρακάμπτοντας τον κεντρικό διακομιστή για ταχύτερη μεταφορά δεδομένων σε συγκεκριμένα σενάρια.

3. Cloud computing: Πολλές τράπεζες αξιοποιούν τις υπηρεσίες cloud για υποδομή, αποθήκευση και φιλοξενία εφαρμογών. Αυτό προσφέρει ευελιξία, επεκτασιμότητα και σχέση κόστους-αποτελεσματικότητας, επιτρέποντάς τους να προσαρμοστούν σε κυμαινόμενους φόρτους εργασίας και να διαχειρίζονται αποτελεσματικά τους πόρους πληροφορικής τους.

4. Δίκτυο ευρείας περιοχής (WAN): Ένα WAN συνδέει διαφορετικούς κλάδους και γραφεία σε γεωγραφικές τοποθεσίες. Αυτό επιτρέπει την ασφαλή ανταλλαγή επικοινωνίας και δεδομένων μεταξύ υποκαταστημάτων, διευκολύνοντας τις ομαλές λειτουργίες και την εξυπηρέτηση των πελατών.

5. Τοπικό δίκτυο περιοχής (LAN): Κάθε υποκατάστημα ή γραφείο διαθέτει συνήθως ένα LAN για να συνδέσει συσκευές στις εγκαταστάσεις του, συμπεριλαμβανομένων των σταθμών εργασίας, των διακομιστών, των εκτυπωτών και των συσκευών δικτύου. Αυτό παρέχει επικοινωνία υψηλής ταχύτητας εντός της τοποθεσίας.

6. Εικονικό ιδιωτικό δίκτυο (VPN): Τα VPN δημιουργούν ασφαλείς συνδέσεις για απομακρυσμένη πρόσβαση, επιτρέποντας στους εργαζόμενους να εργάζονται με ασφάλεια από το γραφείο και οι πελάτες να έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρονικές τραπεζικές υπηρεσίες με ασφάλεια.

Ειδικά μέτρα ασφαλείας δικτύου:

* Firewalls: Οι τράπεζες χρησιμοποιούν τείχη προστασίας για να εμποδίσουν την μη εξουσιοδοτημένη πρόσβαση στο δίκτυό τους.

* Συστήματα ανίχνευσης εισβολών (IDS): Τα συστήματα IDS παρακολουθούν την κυκλοφορία δικτύου για ύποπτες δραστηριότητες και προειδοποίηση προσωπικού ασφαλείας.

* Λογισμικό αντι-ιού και αντι-μαλλιού: Οι τράπεζες χρησιμοποιούν ισχυρό λογισμικό ασφαλείας για την προστασία των συστημάτων τους από κακόβουλες απειλές.

* κρυπτογράφηση δεδομένων: Τα ευαίσθητα δεδομένα, όπως οι πληροφορίες πελατών και οι οικονομικές συναλλαγές, κρυπτογραφούνται για να τα προστατεύσουν από μη εξουσιοδοτημένη πρόσβαση.

* Έλεγχος ταυτότητας πολλαπλών παραγόντων: Οι τράπεζες χρησιμοποιούν έλεγχο ταυτότητας πολλαπλών παραγόντων (MFA) για να επαληθεύσουν ταυτότητες των χρηστών και να αποτρέψουν μη εξουσιοδοτημένες συνδέσεις.

Συνοπτικά, οι τράπεζες χρησιμοποιούν μια πολύπλοκη και στρωματοποιημένη διάταξη δικτύου που δίνει προτεραιότητα στην ασφάλεια, την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητα. Αυτή η υβριδική προσέγγιση τους επιτρέπει να χειρίζονται τον τεράστιο όγκο των συναλλαγών, να προστατεύουν ευαίσθητα δεδομένα και να παρέχουν απρόσκοπτη εξυπηρέτηση πελατών σε διάφορες τοποθεσίες.