Με ποιον μπορούν να μοιραστούν ευαίσθητες πληροφορίες ασφαλείας;

Οι ευαίσθητες πληροφορίες ασφαλείας θα πρέπει να μοιράζονται μόνο με άτομα και οντότητες που έχουν νόμιμη ανάγκη να γνωρίζουν και κατέχει την κατάλληλη εκκαθάριση ή εξουσιοδότηση . Αυτό είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της εμπιστευτικότητας και την πρόληψη παραβιάσεων.

Τα συγκεκριμένα άτομα ή οντότητες θα διαφέρουν ανάλογα με τη φύση των πληροφοριών και των πολιτικών ασφαλείας του οργανισμού. Ωστόσο, ορισμένα παραδείγματα μπορεί να περιλαμβάνουν:

* Προσωπικό με ανάγκη να γνωρίζετε για τα καθήκοντα εργασίας τους: Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει προσωπικό ασφαλείας πληροφορικής, διαχειριστές συστημάτων, ανταποκριτές περιστατικών, εξουσιοδοτημένους ερευνητές ή προσωπικό που εμπλέκεται στη διαχείριση κινδύνων. Η πρόσβασή τους πρέπει να περιορίζεται αυστηρά σε ό, τι είναι απαραίτητο για τους ρόλους τους.

* Εξωτερικοί συνεργάτες με συμβατική υποχρέωση: Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει προμηθευτές τρίτων που παρέχουν υπηρεσίες ασφαλείας, ελεγκτές που διεξάγουν αξιολογήσεις ασφαλείας ή κυβερνητικές υπηρεσίες σε ρυθμιζόμενες βιομηχανίες. Αυτές οι σχέσεις θα πρέπει να διέπονται από αυστηρές συμφωνίες μη αποκάλυψης (NDAS) και πρωτόκολλα ασφαλείας.

* επιβολή του νόμου ή ρυθμιστικά όργανα: Σε περίπτωση συμβάντος ασφαλείας ή νομικής απαίτησης, οι ευαίσθητες πληροφορίες ασφαλείας ενδέχεται να χρειαστεί να μοιραστούν με την επιβολή του νόμου ή τους ρυθμιστικούς οργανισμούς να συμμορφώνονται με νομικές υποχρεώσεις.

* καθορισμένες εσωτερικές ομάδες: Ειδικές εσωτερικές ομάδες, όπως ένα Κέντρο Επιχειρήσεων Ασφαλείας (SOC) ή μια ομάδα αντιμετώπισης περιστατικών ασφαλείας (SIRT) θα απαιτούσαν πρόσβαση για την αντιμετώπιση ζητημάτων ασφάλειας.

Είναι κρίσιμο να αποφύγετε:

* Περιττό κοινή χρήση: Η ανταλλαγή ευαίσθητων πληροφοριών με άτομα που δεν χρειάζεται να γνωρίζουν δημιουργεί περιττό κίνδυνο.

* Κοινή χρήση μέσω μη εξασφαλισμένων καναλιών: Οι ευαίσθητες πληροφορίες θα πρέπει να μοιράζονται μόνο μέσω ασφαλών καναλιών επικοινωνίας.

* υπερβολικά ευρεία στοιχεία ελέγχου πρόσβασης: Η πρόσβαση θα πρέπει να χορηγείται με αυστηρή βάση "ανάγκη να γνωρίζετε" και να εξετάζεται τακτικά.

Οι οργανισμοί θα πρέπει να έχουν σαφώς καθορισμένες πολιτικές και διαδικασίες ασφαλείας που περιγράφουν σαφώς ποιος μπορεί να έχει πρόσβαση σε ευαίσθητες πληροφορίες ασφαλείας, πώς μπορεί να μοιραστεί και ποιες διασφαλίσεις υπάρχουν για την προστασία του. Αυτές οι πολιτικές θα πρέπει να συμμορφώνονται με τις σχετικές νομικές και κανονιστικές απαιτήσεις.