Ποιες επιλογές πρέπει να επιβραδύνουν οι διαχειριστές για να επιβραδύνουν την εξάντληση των διαθέσιμων διευθύνσεων IPv4;

Οι διαχειριστές έχουν αρκετές επιλογές για να επιβραδύνουν την εξάντληση των διευθύνσεων IPv4, αν και θεμελιωδώς, η λύση έγκειται στη μετανάστευση στο IPv6. Αυτές οι επιλογές στοχεύουν στην καλύτερη χρήση των υφιστάμενων διευθύνσεων IPv4:

* NAT (μετάφραση διεύθυνσης δικτύου): Αυτή είναι η πιο ευρέως χρησιμοποιούμενη τεχνική. Το NAT μεταφράζει ιδιωτικές διευθύνσεις IP (που χρησιμοποιούνται εσωτερικά σε ένα δίκτυο) σε δημόσιες διευθύνσεις IP (που χρησιμοποιούνται στο Διαδίκτυο). Πολλές συσκευές σε ένα ενιαίο δίκτυο μπορούν να μοιραστούν μια ενιαία δημόσια διεύθυνση IP, επεκτείνοντας σημαντικά τον χρησιμοποιήσιμο χώρο διευθύνσεων IPv4. Ωστόσο, εισάγει πολυπλοκότητες και μπορεί να εμποδίσει ορισμένες εφαρμογές που βασίζονται στην άμεση πρόσβαση διεύθυνσης IP. Οι παραλλαγές όπως το NAT64 (επιτρέποντας στο IPv6 να επικοινωνούν με το IPv4) βοηθούν να διευκολύνουν τη μετάβαση στο IPv6.

* Διεύθυνση Addressation/CIDR (δρομολόγηση μεταξύ των αλάτων): Αυτό περιλαμβάνει τη χρήση μεγαλύτερων μάσλων υποδικτύου για τη δημιουργία μεγαλύτερων, πιο αποδοτικών δικτύων. Αντί για την εκχώρηση /24 δίκτυα (254 διευθύνσεις), μπορούν να χρησιμοποιηθούν μεγαλύτερα δίκτυα όπως /22 ή /16 δίκτυα, διατηρώντας τις διευθύνσεις IPv4. Αυτό είναι ένα κρίσιμο μέρος της αποτελεσματικής δρομολόγησης IPv4 και της διαχείρισης των πόρων.

* Διεύθυνση IPv4 Reclaiming/Recycling: Προσδιορισμός και ανάκτηση αχρησιμοποίητων ή ανεπαρκώς κατανεμημένων διευθύνσεων IP στο δίκτυο ενός οργανισμού. Αυτό συνεπάγεται προσεκτικό έλεγχο της χρήσης διεύθυνσης IP και την εφαρμογή καλύτερων πολιτικών κατανομής.

* Διεύθυνση μίσθωσης/δυναμική κατανομή: Η χρήση του DHCP (πρωτόκολλο διαμόρφωσης Dynamic Host) επιτρέπει την εκχώρηση IPS δυναμικά σε συσκευές μόνο όταν χρειάζεται και αποκαθίσταται όταν δεν χρησιμοποιείται. Αυτό είναι πιο αποτελεσματικό από τις στατικές αναθέσεις διευθύνσεων IP.

* Βαθμός μεταφοράς NAT (CGNAT): Παρόμοια με το NAT, αλλά αναπτύχθηκε σε επίπεδο ISP. Επιτρέπει σε μια ενιαία δημόσια διεύθυνση IPv4 να υποστηρίζει χιλιάδες πελάτες, επεκτείνοντας σημαντικά τη διάρκεια ζωής των διαθέσιμων διευθύνσεων. Ωστόσο, προσθέτει πολυπλοκότητα και μπορεί να διαταράξει ορισμένες εφαρμογές.

* Ιδιωτικά συστήματα διεύθυνσης IP: Συνεχίζοντας τη χρήση ιδιωτικών διευθύνσεων IP εντός των εσωτερικών δικτύων, όπου ισχύει. Το RFC1918 ορίζει ιδιωτικές σειρές διευθύνσεων που δεν χρειάζεται να καταχωρηθούν σε ένα διοικητικό όργανο.

Είναι κρίσιμο να καταλάβουμε ότι πρόκειται για προσωρινές λύσεις. Καθυστερούν την αναπόφευκτη ανάγκη να μεταναστεύσουν στο IPv6, το οποίο προσφέρει ένα πολύ μεγαλύτερο χώρο διευθύνσεων και επιλύει τη θεμελιώδη έλλειψη διευθύνσεων IPv4. Η μακροπρόθεσμη λύση είναι μια πλήρης μετάβαση στο IPv6. Ενώ οι παραπάνω τεχνικές αγοράζουν χρόνο, η επένδυση στη μετανάστευση IPv6 είναι απαραίτητη για την παρατεταμένη ανάπτυξη του Διαδικτύου και την επεκτασιμότητα.