Γιατί το IP θεωρείται ως πρωτόκολλο καλύτερης προσπάθειας;

Το IP (πρωτόκολλο Internet) θεωρείται πρωτόκολλο καλύτερης προσπάθειας, διότι δεν παρέχει καμία εγγύηση για την παράδοση, την παραγγελία ή την ακεραιότητα των πακέτων δεδομένων. Απλά κάνει το καλύτερο για να τα παραδώσει, αλλά δεν παρέχει μηχανισμούς για να εξασφαλίσει την αξιοπιστία. Εδώ είναι μια κατανομή:

* Χωρίς εγγύηση παράδοσης: Το IP δεν υπόσχεται ότι κάθε πακέτο θα φτάσει στον προορισμό του. Τα πακέτα μπορούν να χαθούν λόγω συμφόρησης δικτύου, αποτυχιών δρομολογητή ή άλλων ζητημάτων. Δεν υπάρχει ενσωματωμένος μηχανισμός για αναμετάδοση.

* Χωρίς εγγύηση παραγγελίας: Τα πακέτα μπορούν να φτάσουν εκτός παραγγελίας. Το IP δεν εγγυάται ότι τα πακέτα που αποστέλλονται διαδοχικά θα ληφθούν διαδοχικά. Οι διαδρομές δρομολόγησης που λαμβάνονται από διαφορετικά πακέτα μπορεί να ποικίλουν, οδηγώντας σε αποκλίσεις χρόνου άφιξης.

* Χωρίς εγγύηση ακεραιότητας: Το IP δεν προστατεύει από τη διαφθορά των δεδομένων. Τα πακέτα μπορούν να τροποποιηθούν κατά τη διάρκεια της μετάδοσης χωρίς την ανίχνευση του IP. Δεν υπάρχει ενσωματωμένη ανίχνευση ή διόρθωση σφαλμάτων.

Στην ουσία, το IP παρέχει έναν μηχανισμό αντιμετώπισης και προώθησης πακέτων, αλλά αφήνει την ευθύνη της εξασφάλισης αξιόπιστης μεταφοράς δεδομένων σε πρωτόκολλα υψηλότερης στρώσης, όπως το TCP (πρωτόκολλο ελέγχου μετάδοσης). Το TCP βασίζεται στην κορυφή της IP για να παρέχει αξιόπιστη, παραγγείλει και ελέγχεται από σφάλματα. Το UDP (πρωτόκολλο χρήστη Datagram), ένα άλλο πρωτόκολλο στρώματος μεταφοράς που είναι χτισμένο στην κορυφή της IP, χρησιμοποιεί επίσης την καλύτερη παράδοση της IP, αλλά δεν παρέχει ούτε αξιοπιστία ούτε παραγγελία.

Λόγω της φύσης της με την καλύτερη προσπάθεια, η IP είναι αποτελεσματική και απλή. Αυτή η απλότητα είναι ζωτικής σημασίας για το ρόλο της στην επεκτασιμότητα του Διαδικτύου. Ωστόσο, οι εφαρμογές που απαιτούν αξιοπιστία πρέπει να χρησιμοποιούν ένα πρωτόκολλο υψηλότερου επιπέδου που παρέχει αυτές τις εγγυήσεις πάνω από τη βασική υπηρεσία προώθησης της IP.