Ποιοι είναι οι δύο τύποι υπηρεσιών μεταφορών που παρέχει το Διαδίκτυο στις εφαρμογές του;

Οι δύο κύριοι τύποι υπηρεσιών μεταφορών που παρέχει το Διαδίκτυο στις εφαρμογές του είναι:

1. προσανατολισμένη στη σύνδεση: Αυτός ο τύπος υπηρεσίας εγγυάται μια ειδική, αξιόπιστη διαδρομή μεταξύ του αποστολέα και του δέκτη. Εξασφαλίζει ότι τα δεδομένα παραδίδονται με την ίδια σειρά που στάλθηκε και παρέχει μηχανισμούς ανίχνευσης σφαλμάτων και διόρθωσης. TCP (πρωτόκολλο ελέγχου μετάδοσης) είναι το πιο συνηθισμένο παράδειγμα ενός πρωτοκόλλου που χρησιμοποιείται στο Διαδίκτυο.

2. χωρίς σύνδεση: Αυτός ο τύπος υπηρεσίας δεν απαιτεί ειδική διαδρομή. Απλώς στέλνει πακέτα δεδομένων στον προορισμό χωρίς προηγούμενη εγκατάσταση σύνδεσης. Αυτό το καθιστά ταχύτερο και πιο αποτελεσματικό, αλλά δεν εγγυάται την παράδοση ή την παραγγελία πακέτων, ούτε παρέχει ανίχνευση και διόρθωση σφαλμάτων. UDP (πρωτόκολλο χρήστη datagram) είναι ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο πρωτόκολλο χωρίς σύνδεση.

Εδώ είναι ένας πίνακας που συνοψίζει τις βασικές διαφορές μεταξύ αυτών των δύο υπηρεσιών μεταφοράς:

| Χαρακτηριστικό | (TCP) Χωρίς σύνδεση (UDP)

| ---------------- | ------------------------------------------- -----------------------------------

| Σύνδεση | Ναι | Όχι |

| Παράδοση δεδομένων | Παραγγέλθηκε και αξιόπιστη | Μη ταξινομημένοι, αναξιόπιστοι |

| Χειρισμός σφαλμάτων | Ναι | Όχι |

| Ταχύτητα | Πιο αργή | Ταχύτερη |

| Γενικά έξοδα | Υψηλότερη | Κατώτερο |

Οι εφαρμογές μπορούν να επιλέξουν την καταλληλότερη υπηρεσία μεταφοράς βάσει των ειδικών απαιτήσεων τους. Για παράδειγμα, οι εφαρμογές που απαιτούν αξιόπιστη παράδοση δεδομένων, όπως το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ή η μεταφορά αρχείων, θα χρησιμοποιούσαν το TCP, ενώ οι εφαρμογές που δίνουν προτεραιότητα στην ταχύτητα και μπορούν να ανεχθούν κάποια απώλεια δεδομένων, όπως το βίντεο streaming, θα χρησιμοποιούσαν το UDP.