Τι επιταχύνει τη σύγκλιση σε ένα δίκτυο χρησιμοποιώντας δρομολόγηση κατάστασης συνδέσμου;

Ακολουθεί μια κατανομή παραγόντων που επιταχύνουν τη σύγκλιση σε ένα δίκτυο χρησιμοποιώντας δρομολόγηση συνδέσμου-κατάστασης:

Κατανόηση της δρομολόγησης και της σύγκλισης συνδέσμου-κατάστασης

* δρομολόγηση συνδέσμου-κατάστασης: Σε αυτή την προσέγγιση, κάθε δρομολογητής διατηρεί έναν πλήρη χάρτη της τοπολογίας του δικτύου (που ονομάζεται βάση δεδομένων σύνδεσης-κατάστασης). Αυτός ο χάρτης περιλαμβάνει πληροφορίες σχετικά με όλους τους συνδέσμους, το κόστος τους (π.χ. εύρος ζώνης, καθυστέρηση) και την κατάσταση κάθε συνδέσμου (προς τα πάνω ή προς τα κάτω).

* Σύγκλιση: Η σύγκλιση αναφέρεται στη διαδικασία με την οποία οι δρομολογητές σε ένα δίκτυο συγχρονίζουν τους πίνακες δρομολόγησης μετά από μια αλλαγή τοπολογίας δικτύου (π.χ. ένας σύνδεσμος που κατεβαίνει, ένας νέος σύνδεσμος που προστίθεται). Η ταχύτερη σύγκλιση σημαίνει ότι οι δρομολογητές προσαρμόζονται στις αλλαγές πιο γρήγορα, διατηρώντας τις βέλτιστες διαδρομές δρομολόγησης.

Παράγοντες που επιταχύνουν τη σύγκλιση

1.

* Μειωμένη καθυστέρηση: Τα LSPs (που περιέχουν ενημερώσεις τοπολογίας) θα πρέπει να μεταδίδονται γρήγορα μεταξύ των δρομολογητών. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί χρησιμοποιώντας συνδέσμους υψηλού ζώνη και ελαχιστοποιώντας τη συμφόρηση του δικτύου.

* Αξιόπιστος μηχανισμός εκπομπής: Ένας ισχυρός μηχανισμός διανομής LSP σε όλο το δίκτυο είναι κρίσιμος. Για παράδειγμα, η τεχνική πλημμύρας που χρησιμοποιείται στο OSPF μπορεί να διαδώσει γρήγορα ενημερώσεις, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε πλεονασμό, εάν δεν διαχειρίζεται προσεκτικά.

2. Αποτελεσματική διαχείριση βάσης δεδομένων σύνδεσης:

* αποτελεσματικός αλγόριθμος πλημμύρας: Ο μηχανισμός διανομής LSP θα πρέπει να αποφεύγει τις περιττές πλημμύρες, ελαχιστοποιώντας τον αριθμό των LSP που λαμβάνουν οι δρομολογητές.

* ενημερώσεις γρήγορης βάσης δεδομένων: Οι δρομολογητές θα πρέπει να είναι σε θέση να επεξεργάζονται αποτελεσματικά και να ενημερώνουν τις βάσεις δεδομένων τους συνδέσμων κατά τη διάρκεια των νέων LSPs.

3. Μειωμένη πολυπλοκότητα πίνακα δρομολόγησης:

* Μικρότερα δίκτυα: Γενικά, τα μικρότερα δίκτυα έχουν ταχύτερη σύγκλιση λόγω λιγότερων δρομολογητών και απλούστερων πινάκων δρομολόγησης.

* Συνρύθμιση συνδέσμου: Ο συνδυασμός πολλαπλών φυσικών συνδέσμων σε έναν λογικό σύνδεσμο (συσσωμάτωση συνδέσμου) μπορεί να μειώσει τον αριθμό των συνδέσμων στο δίκτυο, να απλοποιήσει τον πίνακα δρομολόγησης και να επιταχύνει τη σύγκλιση.

4.

* Compact LSPS: Τα ίδια τα LSPs θα πρέπει να σχεδιάζονται ώστε να είναι συμπαγή και αποτελεσματικά, μειώνοντας το ποσό των δεδομένων που πρέπει να ανταλλάσσονται μεταξύ των δρομολογητών.

* Αριθμοί ακολουθίας: Τα LSPs μπορούν να περιλαμβάνουν αριθμούς αλληλουχίας για να βοηθήσουν τους δρομολογητές να εντοπίσουν διπλές ή ξεπερασμένες ενημερώσεις, μειώνοντας την περιττή επεξεργασία.

5. Δυνατότητες επεξεργασίας δρομολογητή:

* δρομολογητές υψηλής ταχύτητας: Οι δρομολογητές με ισχυρούς επεξεργαστές και γρήγορη μνήμη μπορούν να επεξεργαστούν LSP πιο γρήγορα, οδηγώντας σε ταχύτερη σύγκλιση.

* Ειδικό υλικό δρομολόγησης: Το εξειδικευμένο υλικό (όπως το ASICS) που έχει σχεδιαστεί για δρομολόγηση μπορεί να ενισχύσει σημαντικά την απόδοση του δρομολογητή και την ταχύτητα σύγκλισης.

6. σωστή διαμόρφωση:

* καλά διαμορφωμένα δίκτυα: Η χρήση των βέλτιστων πρωτοκόλλων δρομολόγησης (π.χ. OSPF, IS-IS) και η διαμόρφωσή τους σωστά για τα χαρακτηριστικά του δικτύου μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ταχύτητα σύγκλισης.

* μετρήσεις κόστους: Ο καθορισμός του κατάλληλου κόστους σύνδεσης στο πρωτόκολλο δρομολόγησης βοηθά τους δρομολογητές να λαμβάνουν έξυπνες αποφάσεις δρομολόγησης και να επηρεάσουν τη διαδικασία της συνολικής σύγκλισης.

Σημαντική σημείωση: Υπάρχει ένα συμβιβασμό μεταξύ της ταχύτητας σύγκλισης και της κατανάλωσης πόρων. Η ταχύτερη σύγκλιση έρχεται συχνά με αυξημένη κυκλοφορία δικτύου και ενδεχομένως υψηλότερη αξιοποίηση της CPU σε δρομολογητές.