Πόσα υποδίκτυα διατίθενται στο πρόθεμα;

Ο αριθμός των διαθέσιμων υποδικτύων μέσα σε ένα δεδομένο πρόθεμα διεύθυνσης IP (συμβολισμός CIDR) εξαρτάται εξ ολοκλήρου από το μήκος του προθέματος. Το μήκος του προθέματος καθορίζει πόσα bits χρησιμοποιούνται για τη διεύθυνση δικτύου και πόσοι παραμένουν για διευθύνσεις κεντρικού υπολογιστή.

Ο τύπος για τον υπολογισμό του αριθμού των υποδικτύων είναι:

2 (αριθμός bits που δανείστηκαν από το τμήμα υποδοχής)

Ας το καταρρίψουμε με παραδείγματα:

* `/24` πρόθεμα (π.χ., 192.168.1.0/24): Το δίκτυο A /24 διαθέτει 24 bits για τη διεύθυνση δικτύου και 8 bits για διευθύνσεις κεντρικού υπολογιστή (32 συνολικά bits σε μια διεύθυνση IPv4). Δεν υπάρχουν δανεισμένα κομμάτια για το υποκείμενο σε αυτή την περίπτωση. Επομένως, υπάρχει μόνο 1 υποδίκτυο.

* `/25` πρόθεμα: Ένα κομμάτι δανείζεται από το τμήμα υποδοχής (8-1 =7 bits που απομένουν για τους κεντρικούς υπολογιστές). Αυτό δίνει 2 1 = 2 υποδίκτυα.

* `/26` πρόθεμα: Δύο bits δανείζονται. 2 2 = 4 υποδίκτυα.

* `/27` πρόθεμα: Τρία bits δανείζονται. 2 3 = 8 υποδίκτυα.

* `/28` πρόθεμα: Τέσσερα bits δανείζονται. 2 4 = 16 υποδίκτυα.

Και ούτω καθεξής ... όσο περισσότερα κομμάτια δανειστείτε (όσο μεγαλύτερο είναι το πρόθεμα), τόσο περισσότερα υποδίκτυα παίρνετε, αλλά οι λιγότερες διευθύνσεις υποδοχής ανά υποδίκτυο. Ο συνολικός αριθμός πιθανών διευθύνσεων παραμένει 2 32 Για το IPv4, αλλά χωρίζονται διαφορετικά μεταξύ των υποδικτύων και των ξενιστών.