Τι είναι ένα πρωτόκολλο διάνυσμα απόστασης;

Ένα πρωτόκολλο δρομολόγησης απόστασης είναι ένας τύπος πρωτοκόλλου δρομολόγησης που δημιουργεί τους πίνακες δρομολόγησης που βασίζονται σε πληροφορίες που λαμβάνονται από άλλους δρομολογητές. Αντί να γνωρίζει άμεσα το κόστος σε κάθε δίκτυο (όπως τα πρωτόκολλα σύνδεσης-κατάστασης), κάθε δρομολογητής γνωρίζει μόνο την απόσταση (κόστος) στους * γείτονες που συνδέονται άμεσα * και οι αποστάσεις που οι γείτονες ισχυρίζονται σε άλλα δίκτυα.

Ακολουθεί μια ανάλυση των βασικών χαρακτηριστικών:

* Ανταλλαγή πληροφοριών: Οι δρομολογητές ανταλλάσσουν περιοδικά τους πίνακες δρομολόγησης (ή τμήματα τους) με τους άμεσα συνδεδεμένους γείτονές τους. Αυτή η ανταλλαγή συνήθως περιλαμβάνει την κατανομή ενός φορέα αποστάσεων σε διάφορους προορισμούς. Ως εκ τούτου, το όνομα "Distance-Vector".

* αλγόριθμος Bellman-Ford (ή παραλλαγές): Ο αλγόριθμος πυρήνα που χρησιμοποιείται σε πρωτόκολλα απόστασης-φορέα είναι μια παραλλαγή του αλγορίθμου Bellman-Ford. Αυτός ο αλγόριθμος υπολογίζει επαναληπτικά τη συντομότερη πορεία προς όλους τους γνωστούς προορισμούς εξετάζοντας τις αποστάσεις που διαφημίζονται από τους γείτονες. Κάθε δρομολογητής ενημερώνει τον πίνακα δρομολόγησης με βάση τις πληροφορίες που ελήφθησαν, με στόχο την εύρεση της μικρότερης διαδρομής σε κάθε δίκτυο προορισμού.

* ενημερώσεις πίνακα δρομολόγησης: Οι ενημερώσεις πίνακα δρομολόγησης ενεργοποιούνται περιοδικά (π.χ. κάθε 30 δευτερόλεπτα) ή κατά την ανίχνευση μιας αλλαγής στην τοπολογία του δικτύου (π.χ. ένας σύνδεσμος που κατεβαίνει).

* Σύγκλιση: Η διαδικασία όλων των δρομολογητών που συμφωνούν στις βέλτιστες διαδρομές ονομάζεται σύγκλιση. Τα πρωτόκολλα απόστασης-φορέα μπορεί να είναι αργά για να συγκλίνουν, ειδικά σε μεγάλα δίκτυα ή όταν υπάρχουν συχνές αλλαγές τοπολογίας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι αλλαγές διαδίδουν μόνο ένα λυκίσκο κάθε φορά.

* Πρόβλημα count-to-infinity: Ένα σημαντικό μειονέκτημα των πρωτοκόλλων απόστασης-διαδρόμου είναι η πιθανότητα για το πρόβλημα "count-to-infinity". Αυτό συμβαίνει όταν σχηματίζεται ένας βρόχος δρομολόγησης, οδηγώντας σε λανθασμένους υπολογισμούς απόστασης που μπορούν να αναπτυχθούν επ 'αόριστον. Χρησιμοποιούνται διάφορες τεχνικές (όπως ο διαχωρισμένος ορίζοντας, το δηλητήριο) για τον μετριασμό αυτού του προβλήματος.

Παραδείγματα πρωτοκόλλων απόστασης-φορέα:

* RIP (πρωτόκολλο πληροφοριών δρομολόγησης): Ένα σχετικά απλό και ευρέως χρησιμοποιούμενο πρωτόκολλο απόστασης-φορέα, κυρίως για μικρά δίκτυα. Έχει μετρητή μέτρησης λυκίσκου (μέγιστο 15 λυκίσκο).

* ripv2: Μια βελτιωμένη έκδοση του RIP που απευθύνεται σε μερικούς από τους περιορισμούς της.

* IGRP (πρωτόκολλο δρομολόγησης εσωτερικής πύλης): Ένα ιδιόκτητο πρωτόκολλο Cisco που χρησιμοποίησε σύνθετη μέτρηση (εύρος ζώνης, καθυστέρηση, φορτίο, αξιοπιστία). Έχει αντικατασταθεί σε μεγάλο βαθμό από το EIGRP.

σύγκριση με πρωτόκολλα σύνδεσης-κατάστασης:

Τα πρωτόκολλα απόστασης-κάδων διαφέρουν σημαντικά από τα πρωτόκολλα σύνδεσης-κατάστασης (όπως το OSPF και το IS-IS). Τα πρωτόκολλα συνδέσμου-κατάστασης έχουν μια πιο εξελιγμένη προσέγγιση, που περιλαμβάνει κάθε δρομολογητή ανεξάρτητα οικοδομώντας έναν χάρτη ολόκληρης της τοπολογίας του δικτύου πριν υπολογίσει τις συντομότερες διαδρομές. Αυτό συνήθως οδηγεί σε ταχύτερη σύγκλιση και αποφυγή του προβλήματος count-to-infinity. Ωστόσο, τα πρωτόκολλα σύνδεσης-κατάστασης είναι γενικά πιο πολύπλοκα για την εφαρμογή.