Τι περιλαμβάνει συνήθως ένα λειτουργικό σύστημα;

Ένα λειτουργικό σύστημα (OS) περιλαμβάνει συνήθως διάφορα βασικά στοιχεία που συνεργάζονται για τη διαχείριση των πόρων του υλικού και του λογισμικού. Αυτά περιλαμβάνουν:

1. Πυρήνας: Ο πυρήνας του λειτουργικού συστήματος, υπεύθυνος για τη διαχείριση των πόρων του συστήματος. Αυτό περιλαμβάνει:

* Διαχείριση διαδικασιών: Δημιουργία, προγραμματισμός και τερματισμό διαδικασιών.

* Διαχείριση μνήμης: Κατανομή και διανομή μνήμης σε διαδικασίες, αποτρέποντας τις συγκρούσεις.

* Διαχείριση συστήματος αρχείων: Οργάνωση και πρόσβαση σε αρχεία σε συσκευές αποθήκευσης.

* Διαχείριση συσκευών: Επικοινωνία με και ελέγχου συσκευών υλικού (εκτυπωτές, πληκτρολόγια κ.λπ.).

* Χειρισμός διακοπής: Απαντώντας σε διακόπτες και σήματα υλικού.

* Ασφάλεια: Εφαρμογή ελέγχου πρόσβασης και προστασίας των πόρων του συστήματος.

2. Βοηθητικά προγράμματα συστήματος: Εργαλεία που βοηθούν στη διαχείριση και τη διατήρηση του συστήματος. Παραδείγματα περιλαμβάνουν:

* Διαχειριστές αρχείων: Για την περιήγηση, τη δημιουργία, τη διαγραφή και την οργάνωση αρχείων (π.χ. Windows Explorer, Finder).

* Βοηθητικά προγράμματα δίσκου: Για μορφοποίηση, έλεγχο και επισκευή σκληρών δίσκων και άλλων συσκευών αποθήκευσης.

* Εργαλεία παρακολούθησης συστήματος: Για την παρακολούθηση της απόδοσης του συστήματος, της χρήσης πόρων και των προβλημάτων εντοπισμού.

* Δημιουργία αντιγράφων ασφαλείας και επαναφοράς βοηθητικών προγραμμάτων: Για τη δημιουργία αντιγράφων δεδομένων και την ανάκτηση από την απώλεια δεδομένων.

* Εργαλεία διαμόρφωσης δικτύου: Για τη ρύθμιση και τη διαχείριση των συνδέσεων δικτύου.

3. Διερμηνέας κέλυφος/εντολή: Ένα πρόγραμμα που επιτρέπει στους χρήστες να αλληλεπιδρούν με το λειτουργικό σύστημα χρησιμοποιώντας εντολές (διεπαφή με βάση το κείμενο). Αυτό μπορεί να είναι μια διεπαφή γραμμής εντολών (CLI) ή ένα γραφικό περιβάλλον χρήστη (GUI). Το GUI βασίζεται στην κορυφή της υποκείμενης λειτουργικότητας CLI.

4. Βιβλιοθήκες συστήματος: Συλλογές προ-γραπτού κώδικα που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι εφαρμογές για την εκτέλεση κοινών εργασιών, όπως η πρόσβαση σε αρχεία, επικοινωνία δικτύου και απόδοση γραφικών.

5. Οδηγοί: Λογισμικό που επιτρέπει στο λειτουργικό σύστημα να επικοινωνεί με συγκεκριμένες συσκευές υλικού. Κάθε συσκευή (π.χ. κάρτα γραφικών, κάρτα ήχου) απαιτεί συνήθως το δικό της πρόγραμμα οδήγησης.

6. APIS (διεπαφές προγραμματισμού εφαρμογών): Ένα σύνολο κανόνων και προδιαγραφών που επιτρέπουν στις εφαρμογές λογισμικού να αλληλεπιδρούν με το λειτουργικό σύστημα και τις υπηρεσίες του.

Εν ολίγοις: Το λειτουργικό σύστημα λειτουργεί ως ενδιάμεσος μεταξύ του χρήστη και του υλικού, παρέχοντας μια πλατφόρμα για τη λειτουργία εφαρμογών και τη διαχείριση των πόρων του συστήματος αποτελεσματικά και με ασφάλεια. Τα συγκεκριμένα συστατικά και οι λειτουργίες τους μπορούν να ποικίλουν ελαφρώς ανάλογα με το λειτουργικό σύστημα (Windows, MacOs, Linux κ.λπ.), αλλά οι βασικές αρχές παραμένουν σε μεγάλο βαθμό οι ίδιες.