Εδώ είναι γιατί:
* Λείπει η αλληλουχία: Δεν διαθέτει πληροφορίες αλληλουχίας. Εάν τα πακέτα χαθούν ή φτάσουν εκτός λειτουργίας, το τέλος λήψης δεν έχει κανέναν τρόπο να επανασυναρμολογήσει σωστά τα δεδομένα. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας για την αξιόπιστη μεταφορά δεδομένων.
* Έλεγχος ροής που λείπει: It lacks flow control mechanisms. Ένας γρήγορος αποστολέας θα μπορούσε να συντρίψει έναν αργό δέκτη, οδηγώντας σε απώλεια δεδομένων ή υπερχείλιση buffer.
* Έλεγχος συμφόρησης που λείπει: Δεν υπάρχει μηχανισμός για τη διαχείριση της συμφόρησης του δικτύου. Χωρίς αυτό, το πρωτόκολλο θα μπορούσε να συμβάλει στην αστάθεια του δικτύου.
* Περιορισμένη ανίχνευση σφαλμάτων: Ενώ ένα checksum παρέχει ανίχνευση σφαλμάτων, είναι μια σχετικά αδύναμη μορφή. Απαιτούνται πιο εξελιγμένοι μηχανισμοί ανίχνευσης σφαλμάτων και διόρθωσης για αξιόπιστη μετάδοση, ειδικά σε θορυβώδη δίκτυα. Ένα checksum ανιχνεύει μόνο κάποια σφάλματα, δεν τα διορθώνει.
Εν ολίγοις, ενώ το περιγραφόμενο πρωτόκολλο έχει κάποια βασικά στοιχεία, λείπουν ζωτικά συστατικά για αξιόπιστη επικοινωνία από άκρο σε άκρο μεταξύ διαδικασιών. Τα πρωτόκολλα όπως το TCP υπερβαίνουν πολύ αυτό το βασικό πλαίσιο για την παροχή αξιόπιστης υπηρεσίας μεταφοράς.
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα