* Πιο πολύπλοκο κύκλωμα ανά bit: Το SRAM αποθηκεύει κάθε κομμάτι δεδομένων χρησιμοποιώντας ένα flip-flop, το οποίο απαιτεί έξι τρανζίστορ. Το DRAM, από την άλλη πλευρά, χρησιμοποιεί ένα μόνο τρανζίστορ και έναν πυκνωτή ανά bit. Αυτός ο απλούστερος σχεδιασμός καθιστά το DRAM πολύ φθηνότερο στην κατασκευή.
* Ανώτερος αριθμός τρανζίστορ: Ο υψηλότερος αριθμός τρανζίστορ στο SRAM μεταφράζεται άμεσα σε μεγαλύτερο μέγεθος μήτρας για την ίδια ποσότητα μνήμης. Μεγαλύτερες μήτρες σημαίνουν υψηλότερο κόστος κατασκευής, αυξημένα ποσοστά ελαττωμάτων και χαμηλότερη απόδοση (ποσοστό χρήσιμων τσιπ που παράγονται).
* Ανώτερη κατανάλωση ενέργειας: Ο σχεδιασμός Flip-Flop του SRAM καταναλώνει συνεχώς την εξουσία για να διατηρήσει τα δεδομένα, ακόμη και όταν ήταν αδρανής. Το DRAM χρειάζεται μόνο να ανανεώσει την χρέωση του πυκνωτή περιοδικά, οδηγώντας σε σημαντικά χαμηλότερη κατανάλωση ενέργειας. Αυτή η διαφορά στην κατανάλωση ενέργειας επηρεάζει τόσο το κόστος κατασκευής (μεγαλύτερες απαιτήσεις παροχής ρεύματος και θερμότητας) όσο και το κόστος λειτουργίας.
* Μικρή πυκνότητα: Λόγω της πολυπλοκότητας και του υψηλότερου αριθμού τρανζίστορ, παίρνετε λιγότερα κομμάτια μνήμης ανά μονάδα επιφάνειας πυριτίου σε SRAM σε σύγκριση με το DRAM. Αυτή η χαμηλότερη πυκνότητα αυξάνει περαιτέρω το κόστος ανά bit.
* Διαδικασίες κατασκευής: Ενώ οι εξελίξεις στον τομέα της μεταποίησης έχουν μειώσει το κενό, γενικά, το SRAM ωφελείται λιγότερο από τις συρρίκνωση των κόμβων της διεργασίας (καθιστώντας τα τρανζίστορ μικρότερα) από ό, τι το DRAM, σε σχέση με τις μειώσεις του κόστους.
Συνοπτικά, η υψηλότερη πολυπλοκότητα, ο υψηλότερος αριθμός τρανζίστορ, η μεγαλύτερη κατανάλωση ενέργειας και η χαμηλότερη πυκνότητα του SRAM σε σύγκριση με το DRAM συμβάλλουν στο σημαντικά υψηλότερο κόστος. Ενώ το SRAM προσφέρει ταχύτερες ταχύτητες πρόσβασης και δεν απαιτεί περιοδική ανανέωση, αυτά τα πλεονεκτήματα αντισταθμίζονται από τη σημαντική διαφορά κόστους για πολλές εφαρμογές.
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα