Θα μπορούσε το HDLC να χρησιμοποιηθεί ως πρωτόκολλο σύνδεσης δεδομένων για LAN στη Java;

HDLC (έλεγχος σύνδεσης δεδομένων υψηλού επιπέδου) * θα μπορούσε * να χρησιμοποιηθεί ως πρωτόκολλο στρώματος συνδέσμου δεδομένων για ένα LAN στη Java, αλλά είναι εξαιρετικά ασυνήθιστο και γενικά δεν συνιστάται. Εδώ είναι γιατί:

* υπάρχοντα πρότυπα: Τα LANs χρησιμοποιούν συντριπτικά Ethernet (και τις παραλλαγές του όπως το Wi-Fi, το οποίο χρησιμοποιεί το 802.11). Το Ethernet είναι μια ώριμη, καλά υποστηριζόμενη και εξαιρετικά βελτιστοποιημένη τεχνολογία. Η εφαρμογή του HDLC θα απαιτούσε τη δημιουργία μιας εντελώς νέας υποδομής και οδηγών, παρακάμπτοντας όλο το υπάρχον υλικό και το λογισμικό που έχει σχεδιαστεί για το Ethernet.

* πολυπλοκότητα: Το HDLC είναι ένα πιο περίπλοκο πρωτόκολλο από το Ethernet. Η εφαρμογή του σωστά στη Java θα απαιτούσε σημαντική προσπάθεια και εμπειρογνωμοσύνη στον προγραμματισμό δικτύων και στο σχεδιασμό του πρωτοκόλλου. Θα πρέπει να χειριστείτε τη μορφοποίηση πλαισίου, την ανίχνευση σφαλμάτων, τον έλεγχο ροής και ενδεχομένως διάφορες λειτουργίες HDLC (κανονική απόκριση, ασύγχρονη απόκριση, ασύγχρονη ισορροπημένη).

* Έλλειψη υποστήριξης υλικού: Οι περισσότερες κάρτες διεπαφής δικτύου (NICs) δεν έχουν σχεδιαστεί για να λειτουργούν απευθείας με το HDLC. Θα χρειαστεί πιθανότατα να εργαστείτε σε πολύ χαμηλό επίπεδο (ενδεχομένως να χειριστείτε άμεσα τα μητρώα του NIC) για να στείλετε και να λάβετε πλαίσια HDLC. Αυτό είναι δύσκολο και εξαρτώμενο από την πλατφόρμα.

* Διαλειτουργικότητα: Εάν χτίσατε ένα LAN με βάση το HDLC, δεν θα ήταν σε θέση να αλληλεπιδράσει με τα υπάρχοντα δίκτυα που βασίζονται σε Ethernet. Αυτό περιορίζει σοβαρά την πρακτική του χρήση.

Εάν * πρέπει να χρησιμοποιήσετε το HDLC για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο (π.χ. ένα εξειδικευμένο ενσωματωμένο σύστημα ή ένα ερευνητικό πρόγραμμα), εδώ μπορείτε να το προσεγγίσετε στο Java:

1. Πρόσβαση δικτύου χαμηλού επιπέδου: Θα χρειαστεί πιθανότατα να χρησιμοποιήσετε τις βιβλιοθήκες NIO (νέες I/O) της Java για να έχετε άμεση πρόσβαση στη διεπαφή δικτύου. Αυτό είναι πολύ προηγμένο και επιρρεπές σε σφάλματα. Ίσως χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε το JNI (Java Native Interface) για να καλέσετε τον εγγενή κωδικό (C/C ++) για αλληλεπίδραση χαμηλού επιπέδου με το υλικό.

2. Εφαρμογή πλαισίου HDLC: Θα χρειαστεί να δημιουργήσετε μαθήματα Java για να αντιπροσωπεύετε τα πλαίσια HDLC, συμπεριλαμβανομένων πεδίων για διεύθυνση, έλεγχο και πληροφορίες.

3. Ανίχνευση σφαλμάτων και διόρθωση: Εφαρμογή υπολογισμών ελέγχου κυκλικού ελέγχου πλεονασμάτων (CRC) για ανίχνευση σφαλμάτων. Θα πρέπει επίσης να χειριστείτε τις αναμεταδόσεις εάν ανιχνευθούν σφάλματα.

4. Έλεγχος ροής: Εφαρμόστε έναν μηχανισμό ελέγχου ροής (όπως το παράθυρο ολίσθησης) για να αποφευχθεί η συντριπτική του αποστολέα.

5. Δοκιμές: Οι αυστηρές δοκιμές είναι απαραίτητες λόγω της πολυπλοκότητας του HDLC.

Συνοπτικά: Ενώ είναι τεχνικά δυνατό, η οικοδόμηση ενός LAN με βάση το HDLC στη Java είναι μια σημαντικά προκλητική επιχείρηση με ελάχιστα πρακτικά όφελος. Η παραμονή με τα πρότυπα πρωτόκολλα Ethernet συνιστάται έντονα για οποιαδήποτε εφαρμογή LAN πραγματικού κόσμου. Εάν πρόκειται για ακαδημαϊκή άσκηση, εστιάζοντας σε μια μικρότερη, πιο εύχρηστη πτυχή του HDLC (π.χ. ανάλυση πλαισίου) θα ήταν ένας πιο ρεαλιστικός στόχος.