* Layered Architecture: Τα περισσότερα δίκτυα εξακολουθούν να ακολουθούν ένα στρώμα μοντέλου, που συχνά βασίζεται στο μοντέλο OSI (αν και όχι αυστηρά προσκολλάται σε αυτό). Αυτό περιλαμβάνει στρώματα για φυσική μετάδοση, έλεγχο συνδέσμων δεδομένων, δρομολόγηση δικτύου, μεταφορά (όπως TCP/IP), διαχείριση περιόδων περιόδου σύνδεσης, παρουσίαση και εφαρμογή. Αυτό επιτρέπει τη διαμόρφωση και την ευκολότερη αντιμετώπιση προβλημάτων.
* Μοντέλο πελάτη-διακομιστή: Ενώ υπάρχουν δίκτυα από ομοτίμους, το μοντέλο πελάτη-διακομιστή παραμένει κυρίαρχο. Οι πελάτες ζητούν υπηρεσίες από διακομιστές, οι οποίες διαχειρίζονται πόρους και δεδομένα. Αυτή η αρχιτεκτονική κλιμακώνεται καλά και επιτρέπει τον κεντρικό έλεγχο.
* Ενσωμάτωση cloud computing: Όλο και περισσότερο, τα δίκτυα ενσωματώνουν υπηρεσίες cloud για την αποθήκευση, τον υπολογισμό και την παράδοση εφαρμογών. Αυτό συχνά περιλαμβάνει υβριδικά μοντέλα όπου η υποδομή εντός του χώρου αλληλεπιδρά με τους πόρους του cloud.
* Δικτύωση που καθορίζεται από το λογισμικό (SDN): Το SDN κερδίζει έλξη, διαχωρίζοντας το επίπεδο ελέγχου (διαχείριση δικτύου) από το επίπεδο δεδομένων (προώθηση δεδομένων). Αυτό επιτρέπει την πιο συγκεντρωτική και προγραμματιζόμενη διαχείριση δικτύου, βελτιώνοντας την ευελιξία και τον αυτοματισμό.
* Virtualization: Η εικονικοποίηση του δικτύου, η χρήση εικονικών μηχανών και εικονικών δικτύων, είναι κοινή. Αυτό βελτιώνει τη χρήση των πόρων και απλοποιεί τη διαχείριση του δικτύου.
* Ασύρματη συνδεσιμότητα: Τα ασύρματα LAN (WLAN) που χρησιμοποιούν Wi-Fi και τα κυτταρικά δίκτυα αποτελούν αναπόσπαστα μέρη των περισσότερων σύγχρονων δικτύων, παρέχοντας κινητικότητα και ευελιξία.
* Έκδοση πρωτοκόλλου Internet 6 (IPv6): Η μετάβαση στο IPv6 συνεχίζεται, αντιμετωπίζοντας τους περιορισμούς του μειωμένου χώρου διευθύνσεων IPv4.
* Ασφάλεια δικτύου: Η ασφάλεια είναι πρωταρχικής σημασίας, με τείχη προστασίας, συστήματα ανίχνευσης εισβολών, εικονικά ιδιωτικά δίκτυα (VPN) και άλλα μέτρα ασφαλείας κρίσιμα συστατικά των σύγχρονων δικτύων.
* Δίκτυα πλέγματος: Ειδικά σε περιοχές που δεν διαθέτουν παραδοσιακές υποδομές, τα δίκτυα Mesh προσφέρουν ανθεκτικότητα και επεκτασιμότητα έχοντας πολλαπλούς διασυνδεδεμένους κόμβους.
Ειδικά παραδείγματα τρέχουσας δομών δικτύου περιλαμβάνουν:
* Επιχειρηματικά δίκτυα: Αυτά είναι συνήθως πολύπλοκα δίκτυα που συνδέουν πολλές συσκευές και χρήστες σε έναν οργανισμό. Μπορεί να περιλαμβάνουν LAN, WANS, VPNS και ενσωμάτωση σύννεφων.
* Δίκτυα κέντρου δεδομένων: Αυτά τα δίκτυα υψηλού εύρους ζώνης υποστηρίζουν μεγάλης κλίμακας υπολογιστική και αποθήκευση δεδομένων. Χρησιμοποιούν συχνά προηγμένες τεχνολογίες όπως το SDN και την εικονικοποίηση.
* Δίκτυα Internet of Things (IoT): Αυτά τα δίκτυα συνδέουν έναν τεράστιο αριθμό συσκευών, συχνά με περιορισμένους περιορισμούς ισχύος επεξεργασίας και εύρους ζώνης. Απαιτούν εξειδικευμένα πρωτόκολλα και εκτιμήσεις ασφάλειας.
Εν ολίγοις, δεν υπάρχει ενιαία "τρέχουσα" δομή δικτύου. Η καλύτερη αρχιτεκτονική εξαρτάται από συγκεκριμένες ανάγκες και περιορισμούς. Ωστόσο, οι τάσεις που αναφέρονται παραπάνω αντιπροσωπεύουν κοινά χαρακτηριστικά του σύγχρονου σχεδιασμού και ανάπτυξης του δικτύου.
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα