Το στοιχείο που επιτρέπει στους επεξεργαστές να εκτελούν με ταχύτερο ρυθμό από εκείνα που δεν το έχουν είναι η προσωρινή μνήμη . Συγκεκριμένα, διαφορετικά επίπεδα κρυφής μνήμης (L1, L2, L3) επιτρέπουν στον επεξεργαστή να έχει πρόσβαση συχνά χρησιμοποιούμενα δεδομένα πολύ ταχύτερα από την πρόσβαση στην κύρια μνήμη (RAM). Αυτό επιταχύνει σημαντικά την επεξεργασία, επειδή ο επεξεργαστής δεν χρειάζεται να περιμένει τόσο πολύ για δεδομένα.