Ακολουθεί μια κατανομή των βασικών διακρίσεων:
* μεγέθη προσωρινής μνήμης: Η Intel και η AMD έχουν ιστορικά ποικίλη στην κατανομή τους από την προσωρινή μνήμη L2 και L3. Για μια δεδομένη γενιά, μια εταιρεία μπορεί να προσφέρει μια μεγαλύτερη προσωρινή μνήμη L3, ενώ η άλλη δίνει έμφαση σε μια μεγαλύτερη μνήμη προσώπου L2. Αυτές οι επιλογές επηρεάζουν την απόδοση με διαφορετικούς τρόπους. Μεγαλύτερες μνήμες L3 μπορεί να είναι ευεργετικές για εφαρμογές πολλαπλών σπιτιών και μεγαλύτερα σύνολα δεδομένων, ενώ μια μεγαλύτερη μνήμη προσωρινής μνήμης L2 μπορεί να είναι ταχύτερη για εφαρμογές με ένα σπειροειδές. Οι πρόσφατες γενιές έχουν δει μια σύγκλιση από ορισμένες απόψεις, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν διαφορές.
* λανθάνουσα λανθάνουσα μνήμη: Η λανθάνουσα κατάσταση της προσωρινής μνήμης (ο χρόνος που χρειάζεται για την πρόσβαση σε δεδομένα στην προσωρινή μνήμη) είναι ζωτικής σημασίας. Ενώ και οι δύο αγωνίζονται για χαμηλή λανθάνουσα κατάσταση, οι λεπτές αρχιτεκτονικές διαφορές μπορούν να οδηγήσουν σε παραλλαγές. Η Intel και η AMD χρησιμοποιούν διαφορετικές τεχνικές για τη βελτιστοποίηση της λανθάνουσας κατάστασης και οι άμεσες συγκρίσεις απαιτούν την εξέταση σημείων αναφοράς για συγκεκριμένους επεξεργαστές.
* Αρχιτεκτονική προσωρινής μνήμης: Ο τρόπος * Η προσωρινή μνήμη είναι οργανωμένη εσωτερικά (π.χ. πώς τα δεδομένα αντιμετωπίζονται και έχουν πρόσβαση) διαφέρει. Η Intel και η AMD χρησιμοποιούν διαφορετικά σχέδια και αυτές οι εσωτερικές διαφορές επηρεάζουν την απόδοση με πολύπλοκες τρόπους ανάλογα με τα πρότυπα πρόσβασης μνήμης της εφαρμογής. Πρόκειται για μια λεπτομέρεια πολύ χαμηλού επιπέδου που δεν συνοψίζεται εύκολα.
* Inclusive vs. Αποκλειστικές προσωρινές αποθήκες: Σε ορισμένες αρχιτεκτονικές, τα υψηλότερα επίπεδα κρυφής μνήμης (π.χ. L3) μπορεί να είναι * περιεκτικά * (που περιέχουν όλα τα δεδομένα των χαμηλότερων επιπέδων, όπως το L2) ή * αποκλειστικά * (που περιέχουν δεδομένα μόνο μοναδικά σε αυτό το επίπεδο). Αυτό επηρεάζει τους μηχανισμούς κοινής χρήσης και προσωρινής μνήμης. Τόσο η Intel όσο και η AMD χρησιμοποίησαν και τις δύο στρατηγικές σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και σε διαφορετικούς επεξεργαστές.
* Ενσωματωμένοι έναντι χωριστών ελεγκτών cache: Σε ορισμένες αρχιτεκτονικές, ο ελεγκτής προσωρινής μνήμης ενσωματώνεται στον Die CPU, ενώ σε άλλα είναι ξεχωριστά. Αυτό μπορεί να επηρεάσει την απόδοση και την κατανάλωση ενέργειας, αλλά δεν είναι ένας σταθερά διαφοροποιητικός παράγοντας μεταξύ της Intel και της AMD.
Συνοπτικά: Δεν υπάρχει ενιαία απάντηση "AMD cache δεν είναι καλύτερη/χειρότερη από την απάντηση στην προσωρινή μνήμη Intel". Οι διαφορές απόδοσης είναι λεπτές και εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις * ειδικές * CPU που συγκρίνονται, η εφαρμογή που εκτελείται και ο συγκεκριμένος φόρτος εργασίας. Η συγκριτική αξιολόγηση είναι απαραίτητη για ακριβείς συγκρίσεις. Τα υλικά μάρκετινγκ επισημαίνουν συχνά τα μεγέθη της προσωρινής μνήμης, αλλά αυτά τα μεγέθη μόνο δεν υπαγορεύουν τη συνολική απόδοση. Πρέπει να εξετάσετε την αλληλεπίδραση του μεγέθους, της λανθάνουσας κατάστασης, της αρχιτεκτονικής και του τρόπου αλληλεπίδρασης αυτών των παραγόντων με τα πρότυπα πρόσβασης της εφαρμογής.
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα