Αυτή η ισορροπία περιλαμβάνει σκέψεις σε διάφορους τομείς:
* CPU εναντίον μνήμης: Η CPU μπορεί να είναι απίστευτα γρήγορη, αλλά εάν η πρόσβαση στη μνήμη είναι αργή (υψηλή λανθάνουσα κατάσταση ή χαμηλό εύρος ζώνης), η CPU θα περάσει σημαντικό χρόνο περιμένοντας τα δεδομένα. Ένα ισορροπημένο σύστημα εξασφαλίζει ότι το υποσύστημα μνήμης μπορεί να συμβαδίσει με την ισχύ επεξεργασίας της CPU. Αυτό περιλαμβάνει την εξέταση των μεγεθών προσωρινής μνήμης και των ιεραρχιών, του εύρους ζώνης μνήμης και του σχεδιασμού του ελεγκτή μνήμης.
* CPU έναντι I/O: Ομοίως, μια γρήγορη CPU είναι άχρηστη εάν το σύστημα εισόδου/εξόδου (I/O) (δίσκοι, δίκτυο κ.λπ.) είναι αργή. Μια ανισορροπία απόδοσης εδώ σημαίνει ότι η CPU συχνά κάθεται σε αδράνεια ενώ περιμένει να διαβαστεί ή να γραφτεί τα δεδομένα. Τα αποτελεσματικά υποσυστήματα I/O, συμπεριλαμβανομένων των διεπαφών υψηλής ταχύτητας και των τεχνικών παράλληλης επεξεργασίας, είναι κρίσιμα.
* Διαφορετικοί πυρήνες CPU: Στους επεξεργαστές πολλαπλών πυρήνων, η εξισορρόπηση του φόρτου εργασίας μεταξύ των πυρήνων είναι σημαντική. Εάν ένας πυρήνας είναι έντονα φορτωμένος ενώ άλλοι είναι αδρανείς, το σύστημα δεν χρησιμοποιεί το πλήρες δυναμικό του. Απαιτούνται αποτελεσματικοί αλγόριθμοι προγραμματισμού εργασιών και εξισορρόπησης φορτίου.
* Παραλληλισμός οδηγιών (ILP): Την ικανότητα της CPU να εκτελεί ταυτόχρονα πολλαπλές οδηγίες. Ένας ισορροπημένος σχεδιασμός εξασφαλίζει ότι τα στάδια που λαμβάνουν, αποκωδικοποιούνται και εκτέλεσαν τα στάδια εκτέλεσης για να μεγιστοποιήσουν το ILP.
* Κλινικό σημείο έναντι ακέραιας απόδοσης: Ορισμένες εφαρμογές εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την αριθμητική κυμαινόμενου σημείου (π.χ. επιστημονική πληροφορική), ενώ άλλοι χρησιμοποιούν κυρίως ακέραιες λειτουργίες. Μια ισορροπημένη αρχιτεκτονική παρέχει επαρκή απόδοση και στους δύο τομείς.
* πλάτη διαδρομής δεδομένων: Το πλάτος των λεωφορείων και των καταχωρητών δεδομένων επηρεάζει τον ρυθμό με τον οποίο μπορούν να υποβληθούν σε επεξεργασία δεδομένων. Ένας ισορροπημένος σχεδιασμός θεωρεί προσεκτικά το πλάτος αυτών των μονοπατιών ώστε να ταιριάζει με τις δυνατότητες επεξεργασίας άλλων εξαρτημάτων.
Η προσπάθεια για την ισορροπία των επιδόσεων δεν είναι για να κάνει τα πάντα εξίσου γρήγορα. Πρόκειται για το αναλογικά κλιμάκωση της απόδοσης διαφορετικών εξαρτημάτων για να αποφευχθούν σημαντικά σημεία συμφόρησης. Ένα μη ισορροπημένο σύστημα μπορεί να έχει μια πολύ γρήγορη CPU αλλά εξαιρετικά αργή αποθήκευση, με αποτέλεσμα την κακή συνολική απόδοση. Ένα ισορροπημένο σύστημα μεγιστοποιεί τη διακίνηση ολόκληρου του συστήματος εξετάζοντας προσεκτικά την αλληλεπίδραση όλων των συστατικών εξαρτημάτων του.
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα